Но за жал многу често затурени помеѓу друѓите сеќавања што не можеме да ги сметаме за ведро обоени).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Нели дури тогаш ќе можете да заклучите дека убавините секогаш ни се наоѓале при рака а останувале недофатливи. (Прекрасни светкави дреболии на нашите мечтаења?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тоа што не бев физички совршена, особено ми правеше проблеми затоа што мојата убавина секогаш зависеше од моменталното расположение.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)