И кај не ќе ти отиде умот тогаш?... За никаде бил човекот сам...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Потоа, откако ја пронајдоа, сета очајна и по исплакувањето на Молитвена Вода, пак со нивна помош, на луѓето од Комитетот, замина од Потковицата, отиде да стане калуѓерка во некој од Охридските манастири.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кутрата Виша се поштукана од умот тогаш, избега од дома и цели две недели се криеше во колибите низ полето и во копите.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)