утро (имн.) - на (предл.)

Секое утро секое утро на твојот пат една нежност умира.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Како оние изненадувачки први цветови во руменото пролетно утро на гранките во дворот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Утрински булки Каде одам во утрото на мојата пролет?
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)
И морето кое од далеку ја исмејува лековерноста На Тројанците кои во оган или со копје в гради Ќе го дочекаат првото утро на својот пораз).
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Разбудениот град со своите секојдневни шумови и звуци, животот разнолик и секогаш еден и ист, е исправен пак во утрото на подновените човечки усилби.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во утрото на петнаесеттиот ден тенката преграда на карпата се урива. Раката на Арсо потонува во меката земја.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)