утро (имн.) - по (предл.)

Утрото по битката, ја затекнува глутницата што се храни со мршите на поразените, прекриени со ситен снег; глетка од прасоздавањето на светот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
(Отчепената возбуденост што се ќе ти изнарече за утрото по затечената в снег пролетна вечер!)
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)