1. Сонувавме заедно бескрајни предели и соници и несоници и возможности и невозможности. Кога се будевме сеедно дали тоа беше утро или пладне излегувавме пред езерскиот шир да ја пронајдеме светлината.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Сѐ уште не знаеше, а веројатно никогаш и нема да знае, дали беше утро или вечер кога го уапсија.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Добро утро или Добар ден!“ ги поздрави домарот Ацо, клавајќи голем чајник врз разбаботената печка.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)