факт (имн.) - дека (сврз.)

Да се потсетиме на фактот дека не сите форми на уметничкиот вандализам го изразуваат духот на раниот Модернизам преку поучниот цитат во Њу Јорк Пост: „‘В ред, бев гладен,’ рече Brzez- inski, ‘Пиев, но ништо не бев јадел цел ден.’„ Brzezinski се наоѓаше во Cooper Галеријата за да ја види новата поставка на Роберт Гобер...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Возвишеното одушевување за коешто све­дочи таа слика вооп­што не губи ништо со фактот дека ние сега знаеме на кој начин тие настани биле манипулирани (во крајна ли­нија, тие имаа врска со ударот на тајната комунистичка по­ лиција, Секуритате, против са­ма­та себе, против својот сопствен означител; т.е. стариот апарат пре­ живеа менувајќи ја својата сим­бо­личка обле­ка): за нас како и за најголемиот дел од учесниците, се­то тоа стана видливо дури на­кнадно, но она навистина важно во тоа е што масите во Букурешт ја „доживуваа“ таа ситуација „отворена“, дека учествуваа во единствена меѓусостојба на премин од еден дискурс (на општествени врски) во друг, кога за еден краток, минлив час, стана видлива празнината во големиот Друг, во симболичкиот поредок.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Графичката специфика на глаголицата се прикажува во фактот дека знаците на грчкиот минискулен курзив графички се силно модифицирани од страна на нивниот 96 okno.mk создавач, што формално ги оддалечува од графичките знаци на прототипот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На овој начин, графиката на староерменското писмо претставува продукт на слободно творештво на нејзиниот создавач и не е резултат на историска девијација или на графичка репродукција на некој определен систем на писмо- Маргина 37 95 прототип.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Соодветно со тоа, бројот на знаците во новосоздадениот систем на писмо не требаше да биде помал од 36, што е токму случај со старословенската глаголица, при што знаците, што се наоѓаат на последните места во низата на глаголицата, се користат за изразување на бројните вредности на илјадите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Освен тоа, во дел од кириличните споменици се појавуваат глаголски букви, што укажува на фактот дека истите се препишувани од постар глаголички изворник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите ние ја презираме ваквата моќ“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Важно е да се каже дека поголемиот дел од претставените дела се наоѓаат во колекцијата на Чарлс Сачи, рекламниот магнат кој и самиот ја збогати комерцијалната поп-иконографија во своите реклами.15 Уметноста од рекламата ги позајми моќта за комуникација и манипулација, но и увидот во организацијата на економскиот систем.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Неговиот проект прикажува дванаесет иконокластички моменти на модерната и современа уметност, почнувајќи од цртежот „Erased de Kooning“ (1953) на Rauschenberg до поновите катастрофи како што се деструкцијата на сликата „Далеку од јатото“ (1994) на Damien Hirst од страна на Mark Bridg- er и проголтувањето на скулптурата (1989) на Robert Gober од страна на Ed Brzezinski.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како и грчкиот прототип, така и готскиот алфабет содржи 27 букви со веќе напомената бројна вредност, при што последниот 27-ми симбол на готската алфабетска низа, кому во грчкиот му одговара еписемонот сампи, се употребува само во својата бројна вредност 900.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
4. Околностите на ширењето на глаголицата укажуваат на фактот дека таа е постара: не постојат никакви основи да се претпоставува дека по завршетокот на Моравската мисија некој едноставно ја заменил кирилицата со глаголско писмо. 100 okno.mk 5.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Сè дотогаш секој го имаше прифатено фактот дека не се произведуваат таблети со 2CB.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, уметноста за која стана збор во потполност го користи фактот дека тој економски систем е организиран како симболички систем.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
3. Дел од спомениците претставуваат палимпсести, со испишан кирилски текст врз постар глаголски.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа може да предизвика проблеми.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со тоа се објаснува фактот дека староерменското писмо покажува графички врски со повеќе системи на писмо, но не се сведува во целина на ниеден определен графички систем.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Отсуството на дополнителни знаци во готското писмо се објаснува со фактот дека специфично готските фонетски вредности се сместени во рамките на грчката алфабетска низа по пат на супституција на некои специфично грчки фонетски значења, кои се одвишни од аспект на готската фонетика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ова го привлече вниманието на печатот, а изјавата на сведокот Геурт Имансе јасно укажа на фактот дека Бренер е еден од најважните уметници.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со одредбите на овој член не се гибаше во правото на работникот, своето побарување за надомест на платата, да го остварува во постапка пред надлежниот суд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И на крај, мора да го нотираме фактот дека овој случај е и пример за несолидарноста и неединството на работниците во борбата за своите права – бидејќи, обесхрабрувачки делува податокот дека скоро сите членови на ИО на синдикатот кај работодавачот, за време на дисциплинската постапка која се водеше против Марковски, дадоа изјави пред директорот насочени против својот колега и претседател!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А симптоматично е тоа што најголемиот критичар на оваа школа, Р. Дворкин (Ronald M. Dworkin), неа ја сместува во „позитивистичките“ правни школи – што е сосем погрешно, затоа што таа, во својата најдлабока суштина, е јуснатуралистичка, бидејќи алудира на непишаното [етичко/морално/вредносно/природно/вродено] право. 305 го ставаат на значењето што го има креативноста, промисленоста и луцидноста на судиите [elegantia iuris] при толкувањето и креирањето на правото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вреди да се истакне фактот дека укинувањето на надоместокот за патни трошоци беше флагрантно дискриминаторски, бидејќи се одне- суваше само за неколкумината вработени кои имаа живеалиште или престојувалиште во Скопје и кои секојдневно патуваа од главниот град, а не важеше за вработените од локалната општина и околните села!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Она што го нагласува Божиновски е дека, низ сите овие процеси, нему бил вршен отворен притисок и бил уценуван од страна на компанијата, за делот од средствата со кои компанијата – во негово име – купила акции од матичната компанија QBE Австралија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Дали е доволно тие само да се дискутираат во кулоарите на научните конференции, на страниците на дневниот печат или, пак, мора гласно да се ‘ѕвони на сите ѕвона’? 8 А дека мора гласно, одлучно и со сите сили и средства да „ѕвониме на сите ѕвона“ ни укажува и фактот дека овој болен синдром, од канцерогена [малигна] провиниенција, е дијагностициран и кај нас во Македонија – кадешто, во сферата на трудовото право, погледнато од еден аксиолошки дискурс, дополнително цути и енормна правна инфлација (презаситеност на системот од прекумерно правно нормирање – претежно со лоши, од номотехнички аспект неконзистентни и конфузни закони), како и правна несигурност (еродирање, со текот на времето, на веќе еднаш здобиените и стекнати права од работен однос).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во образложението на својата одлука, овој суд најде дека раководството на тужената установа не го имал предвид фактот дека институтот „распоредување на работник“ не е предвиден во ЗРО и дека морал да постапи согласно постапката која во вакви ситуации предвидува понуда на нов променет договор пред отказ. 9
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Парничните трошоци , кои исто така паднаа на товар на тужениот, изнесуваа 3.000 денари и ги опфаќаа само судските такси за поднесување тужба и за донесување одлука.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Неувидувањето на оваа вистина, е само несакање на противниците на овој реален став, да се соочат со фактот дека судиите непрекинато носат ‘закони’ [читај пресуди] со повратно дејство – оти спорот за кој пресудуваат е настан кој веќе се случил во минатото и којшто подоцна, ретроактивно, се разрешува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако основниот суд [како извршен суд], делумно го усвоеше барањето за исплата на надомест на плата – требеше да го упати работникот, остатокот да го остварува во постапка пред надлежниот парничен суд. 4) номотехничко прецизирање на важењето на пропишаните одредби: имeно, ЗИ веќе не го употребува терминот „правно лице“, туку терминот работодавец (чл. 226, ЗИ – иако, по ново, треба граматички поисправниот збор „работодавач“ кој го користи ЗРО) – што, со право, се чини посоодветен, имајќи го предвид фактот дека во улога на работодавач, според нашето позитивно право, може да се јави и физичко, а не само правно, лице [на пример, трговец-поединец и др.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Божиновски уште еднаш укажува на фактот дека компаниите секогаш гледаат преку некој неправичен начин (пр. присилно потпишување разни изјави) да се оградат од правата кои им сле- дуваат на работниците.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, исто така, ова е и пример за тоа како работодавачите, и по добиена пресуда, продолжуваат да го кршат законот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Таа, по сево ова е убедена во фактот дека менаџерите, вработени во претпријатието, сакале – во тоа време – да ја искористат приватизацијата на тој начин што ќе го разработат претпријатието, ама на вработените нема да им даваат плата!? ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во меѓувреме тужениот QBE доброволно му исплаќа средства за ПИО, по што тој ја повлекува тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа првостепена пресуда беше доброволно извршена од страна на директорот на туженото акционерско друштво (Љ.Дракуловски) – при што немаше потреба да се иницира нова постапка за присилна наплата кај извршител.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, 134 заедно со други тројца негови колеги од Скопје, се договараат да покренат судска постапка против МЦ како работодавач, со цел поништување на овие апсурдни и противзаконити одлуки.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Конечно, со второстепената пресуда, донесена кон крајот на април 2010, беше уважена жалбата и првостепената пресуда беше преиначена8 во корист на Зефиќ, од страна на повисокиот судски совет (во состав: Љ.Арсениевска – претседател и д-р З.Михајлоски и Т.Дуковска – членови).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Пронаоѓањето на љубовта наспроти фактот дека, токму овде и токму сега кога злото ги покжа сите свои заби...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Иако тоа тешко се постигнува, доаѓаме до фактот дека таа е клучна во разрешувањето на проблемите, доколку ги има, односно одбегнување на нивно создавање- мислам како превентива.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Возбудува фактот дека француската меѓународна асоцијација UCRADEC се грижи за повторно населување на козите на Балканот, со модерна технологија на одгледување, и тоа, поконкретно, во Босна, во Бугарија, во Турција, односно, во нивната „избрана и ветена земја”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Јас немав цврсти докази дека гробот зад олтарот е на Никола Поцо, освен кажувањата на луѓе од семејството и надвор од него кои божем го задржале помнењето од колено на колено дека гробот е токму тој, потоа фактот дека на гробното место на фамилијата Поцо немаше ниту гроб, ниту знак за гроб на стариот Никола и, најпосле, мојата лична интуиција или, можеби, повеќе, желбата тоа да биде негов гроб.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Заради потврда на сопственото дело во сегашноста, тој се потпира на минатото онакво какво што го согледува тој и во тоа настојување тврдоглаво ќе ги пренабрегне не само историските документи туку и фактот дека автентичноста на пронајдениот ракопис, колку и заводливо тој да нуди убедливост, не може да се провери бидејќи носи во себе субјективност на наменски пишуван животопис.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој се згадува од постоењето на неговиот син и од фактот дека направил монструм - велеше Едвард.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Татјана беше речиси фрлена во една болничка соба во која немаше светло.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Телефонот ѕвонеше долго, долго, долго... тоа утро!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кој од нас тројца можеше да го прифати фактот дека таа убавица ќе биде саката!?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Баба ми Софија не го прифаќаше фактот дека синовите и се мртви, затоа што не им ги видела гробовите.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Никогаш не се согласи со фактот дека се мртви.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Утредента, по емисијата, во Фектори стигнаа педесет пара бели фармерки - благодарност на Леви штраус за бесплатната реклама. (...) Во ноември почна да се прикажува хипи мјузиклот Коса, а тој месец излезе и првиот број на Ролинг Стоун, рокенрол часопис од Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Авторот тука предупредува на големата комплексност на човековите вештини поврзани со сетилното осознавање и просторната ориентација, кои што зад себе имаат долг развоен пат и недвојбено е потешко машински да се симулираат како некои рационални операции, кои што, така вели Moravec, течат и во оние делови на мозокот, кои што не се посебно високо организирани.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Не знам дали проектирал или учествувал во проектирање на некоја друга зграда, но интересен е фактот дека во секој телефонски именик, во секој виенски адресар од 1933 до 1938 година стои д-р Лудвиг Витгенштајн - архитект, а не философ. Меѓутоа, тој докторираше како философ.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Обете поенти зависат од потребата за јавни ограничувања, кои ја подвлекуваат суштинската дистинкција - дистинкцијата помеѓу следењето на правилото и (само) мислењето дека некој го следи правилото - а нивната основа Витгенштајн, како што е познато, ја наоѓа во договорот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш се вративме во Фектори и ја одгледавме емисијата со останатите кои беа таму и дури ни после тоа не сакаше да го прифати фактот дека беше лоша. (Тоа го сфати многу години подоцна кога се симна од спид, тогаш и стана страшно непријатно заради таа емисија).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Проблемот тука е сугериран од фактот дека Витгенштајн инсистира врз нормативниот карактер на јазикот, и на барањето дека правилата кои генерално управуваат со јазикот треба да бидат засновани врз согласувања во судовите и практиките (PI, I 99, 107, 240, 242; RFM, VI, 39); освен тоа, на други места вели дека употребата на изразите не е секаде ограничена од правилата (спореди, на пример, PI, I, 79-80).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Притисокот да се отфрли замислата дека можат да постојат употреби на зборовите кои не се раководени од правила, доаѓа од барањето наметнато од самиот факт дека јазикот 62 Margina #15-16 [1995] | okno.mk е јавен инструмент на комуникација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Таа своја теза Moravec ја поврзува со фактот дека за роботите што се способни за гледање би морале одредени компјутерски системи да извршат милијарда пресметувачки операции во секунда, што е моќта на супер компјутерот Cray 2.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И Коса и Ролинг Стоун беа вистински спој на контракултурата и комерцијалноста и, секако, беа вистински бум.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но зошто би требало да прифатиме дека јазичните игри се аналогни со игрите на овој начин?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Се чини дека Витгенштајн ги користи согледбите за „лабавоста” која може да се јави кај правилата кои управуваат со изразите со намера да се одбрани од оној вид објективизам кој самиот го застапуваше во Tractatus-от.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова природно води кон втората точка која сакам да ја покренам, и која се однесува на резултатот од прашањето за степенот на неопределеност кој може да се јави во правилата кои се конститутивни за значењето без да биде загрозено заедничкото разбирање на изразите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сега можеме да одбележиме дека тој можеби има право во поглед на постоењето на таква „лабавост” и покрај фактот дека за една таква одбрана не е потребно повикување на фактите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Куќата е зачувана во модификуван облик како амбасада на Бугарија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но она што не е во ред кај овие сугестии е претпоставката дека аргументот за приватниот јазик имплицира дека не може да постои ништо како привилегирано препознавање во „прво лице” на диктатите на нечие разбирање на еден израз. okno.mk | Margina #15-16 [1995] 65 Од фактот дека владеењето со некој израз може да се научи единствено во јавен амбиент, и дека неговата исправна употреба треба да биде контролирана од јавни проверки, не следува ништо што би се однесувало на невозможноста од разбирање на еден израз, на тој начин стекнат и контролиран, кој се состои во некоја когнитивна состојба на оној кој го употребува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На речиси комичен начин во интервјуто тоа го кажува и самиот Висковиќ потсетувајќи нè на познатиот факт дека Ласиќ мошне често ја пројоцира сопствената личност во опусот на Крлежа, односно конкретно: “Крлежа требал да го направи она што тој (Ласиќ) би го направил да бил во неговата кожа”.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ако оваа технологија ја гледаме како уметничка форма (а химерите што таа ги создава како уметнички дела), тогаш идните уметници треба да го имаат предвид фактот дека меморијата на биомасата прави грешки и дека не треба да í се верува.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но како непланирана последица од овој пронајдок е и фактот дека тој ни нуди критичко од-странување од овие функции.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А за барем бегло да оцртаме една нијанса на “феноменот на постмодернизмот” (нам сèуште близок и во чијшто знак се трите раскази) ќе цитираме едно делче од првиот и најпознат роман на Бартелми, Снежана (1967): Веројатно сте запознаени со фактот дека производството на ѓубре во оваа земја е пораснато, по глава на жител, од 2.7 фунти дневно во 1920 г. на 4.5 фунти во 1965...
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Она што во Германија им се префрла на поединци - не толку фактот дека некогаш работеле за тајните служби на тоталитарните држави, туку токму тоа дека денес тој факт го премолчуваат - кај нас би можело да му се префрли на целото општество.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но овој есеј се обидува да укаже на една уште подлабока последица од ова сакрализирање на библиотеката - имено на фактот дека ние, пред сѐ, се идентификуваме себе си преку оваа сакрализирана културална мемориска банка.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сепак, тоа двострано негирање на природата е позицијата на човекот: “човечкото достоинство” - она што нас нé издвојува од другите суштества - може да се определи со фактот дека располагаме со генетски и културални мемориски складишта, банки.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Описот мора да се даде во светлина на фактот дека човечките суштества станале толку расчовечени, изветени, затупавени - што не се свесни за сопственото понижување.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ова нѐ доведува до фактот дека сите негативни личности не се црни ниту пак хероите се бели.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Првиот повторно прашува: „А што е тоа MacGuffin?“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И пак ја користев подвижната камера - што можеби беше грешка, бидејќи таа сама по себе го подвлекуваше фактот дека филмот не е трилер - се движеше премногу лесно.” •Филмот загуби многу? •Хичкок: „Загуби многу пари.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Секако, на крајот тој и стана маченик.” •Дали Клиф и Ен се чувствуваат виновни поради тоа што на извесен начин се радуваат на фактот дека човекот е убиен и дека повеќе нема да им пречи? •Хичкок: „Несомнено, иако тие, во својата совест, не се ослободија докрај од него.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа значи да се опише клукањето на гуската во светлина на фактот дека тој чин претставува расчовечување, спуштање под ниво и осквернување на вистинската природа на човечките битија и животните.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И така, што преостана да се направи во една таква приказна? Да се прикрие опасноста.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А тоа е многу тешко да се постигне.” 142 Margina #22 [1995] | okno.mk Чамец за спасување (Lifeboat), 1944г.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Во однос на ова британската позадинска воена мисија на Фицрој Маклин на 2 октомври ќе ја извести мисијата Spike дека поради неможноста да се соработува со партизаните “и фактот дека членовите на мисијата практично се затвореници ја евакуирам целата мисија Brasenose и Мекдоналд во најскоро време“.289 На мисијата Brasenose ѝ било наредено на 30 октомври да замине при ГШ на НОВ и ПО на Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Но од своја страна Милер сметал дури “и ако условите за добивање на информации се подобрат сметајте го ова како некорисно во поглед на непостоењето на понатамошната воена работа овде и фактот дека мисијата на ИСЛД го покрива политичкото и економското поле“.302 Меѓутоа, по ослободувањето на Македонија и самиот Милер заклучува: “практично не постои причина да останеме овде како воена мисија од следните причини: цела Македонија сега е исчистена од Германците.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Мора да се поддржуваат со сите можни средства“.27 Истовремено мисијата на Хадсон ја запознала СОЕ со фактот дека во Црна Гора акциите ги водат доброорганизираните комунисти кои настојувале да ги соберат сите за борба против окупаторот.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Уочувајќи го фактот дека поголемиот дел од населението за кратко време се отрезни од „ослободителна мисија“ на бугарските војски и станува сѐ понезадоволно определувајќи се на страната на НОД, бугарскиот окупатор превзеде разновидни мерки, прво „мирољубиви“, а подоцна брутални со цел да го оневозможи и во корен да го ликвидира НОД во Македонија.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тоа значи дека постои огромна дискрепанца у соодносот 1 богаташ на 10 шмизли, што укажува на фактот дека, сепак, поголем број од шмизлите ќе останат со прстот у уста.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За Татко, покрај фактот дека во воената гимназијата во Битола се школувал неговиот вујко Фетхи-беј Окијар и си ја беше сврзал таму судбината со Ататурк, значајно беше и сознанието дека овде, во ноември 1908 г., дефинитивно е усвоено латинското писмо на неговиот албански јазик.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но фактот дека беа пишувани на османица, ги чинеше многу значајни, интересни за историјата...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Подоцна тоа неверување се претвори во тип на маничен заборав, па секогаш кога ќе се соочев со фактот дека тој не е меѓу нас бев изненаден, како таа информација да има само формална вредност, а никако суштинска... како таа општа констатација да е некаков трач кој набрзо ќе биде демантиран... лично од професорот Гуте кој ќе се појави однекаде и ќе ни раскаже како е таму, од онаа страна на цртата...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Вилем Флусер: Верувам дека научниот поглед врз нештата ни го прави сѐ поочигледен фактот дека она што некогаш го нарекувавме законитости, всушност е сума на статистички збирови од случајности кои се засновани на општата тенденција кон сѐ побезоблично растурање.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Да бараат од штабната кујна, снабдена со широки тенџериња и длабоки лонци, исто не одеше: не толку од нескромност, туку навистина од фактот дека по ништо не им беа рамни на оние што се шеткаа во штабната барака како во гостинска соба - со чизми по килим.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така, на пример, не може да се заобиколи фактот дека транснормалните облици на свеста, кои спонтано се јавуваат во текот на творечкиот чин, дури и кога се поттикнуваат со помош на вештачки средства, можат да бидат корисни за личности кои во себе носат креативни можности, бидејќи доведуваат до напуштање на конвенционалните психички граници, до распад на категоријалните функции и идеационите бариери кои нормално ја одредуваат перцепцијата на времето, просторот и нашиот однос со физичкиот свет.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Суптилноста е една суштинска мајсторија, факт дека не живееме од сопствената енергија, од сопствената волја, туку од онаа што суптилно ја поткраднуваме од другите, од светот, од оние што ги сакаме и од оние што ги мразиме.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Какво и и да е она што ни доаѓа отстрана, па дури и тоа да е најцрно искористување, фактот дека тоа доаѓа отстрана okno.mk | Margina #8-9 [1994] 7 е позитивно својство.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Лотман ги опишува литературата и уметноста општо земени како секундарни моделирачки системи, со што укажува на фактот дека тие се изведени од примарните моделирачки системи на јазикот, изјавувајќи исто така одлучно како Сапир или Ворф дека “Ниеден јазик не може да постои с# додека не е натопен во контекстот на културата; и не може да постои ниедна култура што ја нема како свој центар структурата на природниот јазик”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сепак, не можеме посебно да не го истакнеме фактот дека изучувањето на преведувањето, посебно од диахроничен аспект, е витален дел на литературната и културната историја.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Фактот дека Аполинер во 1912 година го смести Дишан меѓу приврзаниците на орфизмот, ја потврдува Дишановата насоченост кон “херметичкото”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Иако е разбирливо дека Anemic-cinema не е резултат на секојдневна работа во студио, во овој седумминутен филм е оправдан фактот дека филмот бил создаван две години.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Фактот дека едни гинат како Хрвати, други како Срби, а трети како Муслимани, по прашањето на смртта, се чини, не е многу битен.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Исто така не беше свесен и за фактот дека малото олуче на тегличката за шеќер го контролираше истекувањето на шеќерот, автоматски се затвораше по млазот на измереното количество.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Освен коњската главата со зобник, што се наоѓаше над влезот, и фактот дека храната навистина беше добра, гостилницата на Бланш беше дел од гостилниците што се наоѓаа на автопатиштата ширум континентот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Неговата рака благо го допре филџанот со теглата со шеќер, и со мерицата за шеќер, која преку малото олуче го испушташе шеќерот, во кафето го истури и фактот дека тој беше сопруг што беше изневерен.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега ја замислуваше Рози мртва и не беше потрсен од тоа што таа беше мртва или од фактот дека тој бил причина за нејзината смрт.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
При ова, во ниеден момент не смее да се изгуби од предвид фактот дека Рембо говори за гласовите во францускиот јазик, Хлебников во рускиот, С.Маркус (претежно) – во романскиот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Тој го чувствува фактот дека максималната валентност на соответна содржина може да се постигне само и доколку таа содржина се вгради во нејзината природна метричка и акустичка структура, доколку ја зголеми нејзината тензија со ефектите на обртот и непредвидливоста, и дека носечка суштина на јазикот на поезијата е неговата рефлексивност.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Всушност го кријат фактот дека играат криенка, измислувајќи сѐ покомплицирани и посуптилни начини на таа разонода.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сеедно што математичката поетика сѐ уште не е во целост конституирана научна дисциплина, фактот дека денес науката се бави со математичкото моделирање на поетскиот јазик и фактот дека веќе алгебарски структури толкуваат поетски структури во најмала рака – вознемирува!
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Имено, треба да го земеме предвид фактот дека последните измени и дополнувања од еден друг закон, Законот за минимална плата74 предвидуваат истата од јануари 2015 година истата да изнесува 9.590 денари во нето износ и истата да важи за сите сектори, освен за секторите производство на текстил, облека и кожа каде минималната плата за јануари 2015 изнесува 8.050 денари во нето износ и износот од 9.590 денари би го достигнала за две години.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Се сетив како пријателите ми укажаа на фактот дека во оној момент кога црниот човек ќе биде идентификуван, тој се компромитира и може да престане да биде тоа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не сакаше да се помири со тоа дека во животот постојат и закони и сили кои можеби не се праведни, но тие се тука, и треба да се примаат како факти; како што се прима фактот дека денес, наместо сончево, времето е – облачно, господин судија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не сакав да ѝ објаснувам дека на овој свет сѐ има врска со сѐ; се задоволив само (не треба да се заборави тука и фактот дека јас сепак, ѝ се додворував, и дека цената на тоа додворување беше и извесно интелектуално претерување, како и извесна желба да ѝ оставам впечаток на што понеклиширан и поучен човек) со тоа што ѝ кажав дека јас верувам во реинкарнација, и дека за мене границите меѓу културите и расите паѓаат во вода токму поради простиот факт на реинкарнацијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се бев загледал внимателно во сенката што за момент ја зафати едно валмо светлина но ништо конкретно не забележав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За да го сведам на вистинска мера значењето на нејзиниот збор „часот“ и реков дека не треба толку да е сигурна во своите пресметки во врска со пристигањето на некаков си час.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај", таа малку подоцна додаде "зарем не е најдобро, во случаите како мојов, да го заборавиш она што се случило и да се помириш со фактот дека раѓањето на синот било лична желба на мајката а не обврска на некој друг!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Инаку, во врска со името на таткото, мојот Човек ми се имаше доверено дека другарите му честитале кога му соопштиле дека отсега па натаму ќе го викаат Ведран.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Посебно ми паѓа тешко фактот дека оваа измислица треба да компромитира познат учесник во борбата за слобода", нагласува во своето сведочење другарката Басотова.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ме пречека значи грдото чувство на подоцна втасаните иако цел живот го минале со уверување дека пораснале помеѓу првите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се разбира ние ја замоливме овој дел од изјавата да го изостави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зар ваквиот пристап не е најдобриот начин кругов да се затвори?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа воопшто не ме обескуражуваше фактот дека не можев да си ги замислам нештата што ги бркаше за да ги достигне; напротив, си го придодавав правото да верувам дека сепак го знам, дека го познавам барем онолку колку што себеси се познавам, а притоа, вистината ви ја велам, дури ни вистинското име не му го узнав на мојов Човек, бидејќи тој ми рече а јас му верував дека така било подобро и за мене и за него.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Токму заради настанувањето на вакви можни последици за обвинетиот не треба да има оправдување".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека го мрази сожалувањето, а тоа можев да го забележам и од фактот дека не реагираше кога јас дури и наметливо ќе ги употребев зборовите што таа последните денови почна да ги одбегнува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Треба да се има на ум фактот дека таквото божемно богатство ја губи вредноста истиот час кога ќе се најде на вратата на тремот за да си замине?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па како тогаш да ја подржувам авантурата на синот кој наумил да трага по вистината за татко му кога и јас во таа вистина имав само наѕирнато?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ми се чини дека со мало задоцнување сепак научив да не грешам, и покрај фактот дека одамна веќе никој не чувствува потреба да ми ги лови грешките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но вака може да се размислува па и да се донесуваат оценки само благодарејќи на фактот дека за наша среќа но и за среќа на обвинетиот не се предизвикани поголеми штетни последици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Колку одамна се случувал тој живот кога нејзините боси нозе ја кршеле утринската корупка од прав по патеките во полето; колку денови или години поминале пред она нејзино откритие соопштено со горчина: дека овде под Сина Скала никогаш нема видено ни траг од своите траги, бидејќи отсекогаш ги немало и не биле?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Освен оние, таканаречените лажни гласини, кои создаваат фами па дури уриваат и авторитети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам спомнав дека Иван изјави оти можеби ќе остане цела недела кај мене, во воденицата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Предложената стратегија на интелектуалната самоиронија му изгледа како некаква лекомислена игра, помодно жонглирање зад кое стои замајувачката неодговорност на постмодерната!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Освен повремените спомнувања на фактот дека таа е сопственик на неколку дела поврзани со “Etant done...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, и покрај фактот дека овие приказни внесуваат одредена детерминираност во животот, тие ретко успешно излегуваат на крај со сите непредвидени околности кои искрснуваат во “животот како таков”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Би сакал да го нагласам фактот дека, поради ограничениот простор, описите на случаите се малку прилагодени .
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Прво, актуелното негирање на фактот дека уметничката креативност во Британија (посебно во Лондон) беше процес на реципроцитет и борба помеѓу уметниците од многу националности.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Така, со оглед на фактот дека значењето е во релација со знаењето, и практиките се во реалција со моќта, јас верувам дека значењето, структурите и практиките се неразделни во своите конститутивни аспекти.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Не е проблематично дека Дишан во ова дело сакал медиумот да биде истовремено и негова порака.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ни советува да го свртиме вниманието на фактот дека “не може да се табуизира ниту еден момент или страна на бинарната структура, да речеме, на трагикомедијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој аргумент е уште појак ако се земе предвид степенот до кој таквите приказни се канонички и дотолку одредени од средината колку и од индивидуата, како и тоа дека тие се историски создадени во контекстот на специфични институции и социјални структури.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Бидејќи првиот и најважен интерес во мојот професионален живот е во врска со она што се случува во терпапискиот контекст, на почетокот на овој текст ќе презентирам неколку тераписки случаи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Јас верувам, како и Мишел Фуко (Michael Foucault, 1980), дека доменот на знаење е 44 Margina #4-5 [1994] | okno.mk домен на моќ, и дека доменот на моќ е домен на знаење.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Убаво си е да се слави фактот дека „настраните кои имаат дваесетина и помалку години... гледаат дека се горе-долу прифатени каде и да одат“, барем во Њујорк, а најмалку од сѐ сакам да ја обезвреднам таа добра вест.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што е битно е поголемиот пакет – фактот дека хетеросексуалноста си останува општествена и културна норма, дека хетеросексуалноста си ја задржува моќта на хетеронормативноста.464 ‌Хетеронормативноста е систем од норми поврзани со одреден облик на живеење, облик на живеење што опфаќа низа меѓусебно поврзани елементи, од кои сите се слеани во единствен стил на општествено постоење.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како и да е, мислам дека треба подлабоко да проникнеме во причините поради кои отворената и експлицитна геј-тематизирана машка геј-култура што ја овозможи геј-ослободувањето и натаму има толку тешкотии да си најде машки геј-поддржувачи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тврди дека кога жените и малцинствата одбранбено си ги смекнуваат различностите, подлегнуваат пред „покривателните барања“ што едноставно ги одразуваат постојните стварности на расизмот, на сексизмот и на хомофобијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Даниелс знае дека во неговиот случај [неговото родово девијантно пеење] добило дополнителен призвук“ поради фактот дека е геј, Томасини го лишува тој призвук од секаков возможен, ете ти, призвук.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-луѓето едноставно постојат. Некои луѓе се геј. Јас имам геј-идентитет. И тоа е тоа. (Имаш некој проблем со ова?) Е па, да знаете, имам проблем. Се разбира, немам проблем со фактот дека некои луѓе се геј.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Има нешто благо чудно уште во фактот дека културните облици и дејности и артефакти имаат значења што имплицираат род и сексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби и си го губи монополот врз прифатливото сексуално поведение.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фактот дека повеќето жени врз чии дела се потпирав за да ја разберам машката геј- култура и самите биле геј не го прави понекорисно разгледувањето на машката хомосексуалност одделно од женската хомосексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сега вака подостарен и премислен, се прашувам како тоа тинејџерите ни се крунските авторитети за геј-културата и за нејзината сегашна релевантност и од каде тоа нужно мора да го мериме континуираното значење на геј-културата проверувајќи како поминува кај најмладите геј-мажи, односно кај оние што тешко дека биле изложени на неа или воведени во неа, а кои во секој случај за неа не знаат речиси ништо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-идентитетот може и да го забележи фактот дека постои геј-желба; може и да ги замени нејзините хировити подбуцнувања, нејзините неочекувани пориви и задоволства.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, самиот факт дека таквата претстава е стереотип не значи и дека не е вистинита.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не само тоа што збунуваат самите прашања.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На италијанските вдовици од Фајер Ајленд ќе можеше да се гледа како на пародија на таа конвенционална женска улога и на моќниот перформативен идентитет на италијанското вдовство – како на чисто пародирање на високоморалната драма на семејните вредности, родовата подреденост и сентименталната сериозност на стрејт-општеството – да не беше тука фактот дека сите италијански вдовици во Пајнс беа мажи кои поради сидата самите загубиле љубовници, пријатели или припадници на својата локална заедница.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зошто толку многу геј-мажи и понатаму им се восхитуваат на негеј-ликови и се идентификуваат со нив, зошто и натаму претпочитаат културни прикази во кои отсуствуваат геј-мажи?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“ – или фактот дека „кога ќе запее, алто-гласот му има нежна убавина што звучи класично женствено“?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Покривањето е прикриен напад на нашите граѓански права“, тврди.428 Понекогаш овие напади не остануваат прикриени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, бидејќи таквите артефакти се, транспарентно, очигледно, неспорно кодирани за род и за сексуалност – и бидејќи нивните сексуални и обродени значења ни се доволно јасни што не ни е тешко да се однесуваме сходно на нивното препознавање, да си ги искажеме внатрешните реакции, привлечноста или одбивноста – уште почудно е што ни е толку тешко конкретно да ги наведеме тие значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но за опстанокот на геј-културата, она што е битно не е нормативноста на хетеросексуалноста како сексуална практика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Попрво, како што видовме, тие претставуваат и признание за тешката положба на машкото геј-живеење и решителен одговор на неа, вклучително и категорично отфрлање на главнотековните општествени вредности што ги унижуваат и ги обезвреднуваат геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дел од она што бидувањето стрејт го повлекува е учењето како да се имитираат стрејт-мажите, како да се изведува хетеросексуална мажественост, а потоа и да се заборави дека тоа, впрочем, си го научил, исто како што мораш да го пренебрегнуваш и фактот дека тоа го изведуваш.218 Геј-мажите, наспроти тоа, се разликуваат токму по својата свесна свест за однесувањето како стрејт-мажи секогаш кога ја изведуваат нормативната мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самиот факт дека посакувал мажи веќе не го спречувал геј-мажот да биде „стрејт во однесувањето и на изглед“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дали машката геј-култура, од поткултурниот подвид што го опишав тука, ќе згасне?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште повеќе збунува нашата немоќ да ги одговориме, па дури и да ги разбереме основите на таа тешкотија да ги одговориме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Постепено станува помалку непопустлива и несвитлива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквото постоење, за да се создаде, изискува стабилен домаќински живот што неразделно се дели со едно друго лице од горе-долу истата возраст, но од различен род и различен пол (оној со кој лицето се родило, кој не подлежи на промени), во ексклузивна, дијадична, љубовна, некомерцијална поставеност што се води во заеднички домашен животен простор, воспоставен и зацврснат со сопственоста на имотот и другите облици на богатство што може да се пренесуваат на идни поколенија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Добро би било да се знае дали општеството е виновно за фактот дека толку многу геј-мажи бараат негеј-алтернативи за живописната, амбициозна, уметнички остварена, разновидна, многу енергична и бескомпромисно „аут“ геј-култура што им е сега на располагање... исто како што понекогаш и понатаму им е тешко да ги посакуваат геј-мажите како геј-мажи, а не како факсимили на стрејт-мажите или како божемни отелотворенија на стрејт-мажественоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа е човекот, голиот чист човек е таму каде што има услови за негово осмилсување. – Оттаму е и фактот дека нелуѓе во луѓето не постојат, нечовек во човекот нема, постои само: потчовек и натчовек.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но, тврдоглаво се држам до фактот дека овој син-ќерка на унгарски емигрант ми го плати враќањето назад.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Навикнат на фактот дека кај нас - а така е и на сите други страни - авторите премногу лесно ги освојуваат сите можни жанрови, веста ја примив повеќе од скепса одошто со љубопитство.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се случи „Рибоокиот“, расказ со кој учествував на анонимен конкурс за кус расказ на весникот „Нова Македонија“ 2002 година, да биде првонаграден (околу триста пристигнати ракописи) што укажуваше на фактот дека мојот труд и маките не се залудни.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
55. Мисирков го има предвид и фактот дека, и покрај тогашната силна романска националистичка пропаганда во Македонија, таа не може да претставува реална опасност за Македонците, бидејќи Романија нема никаков граничен допир со Македонија што да ѝ овозможи евентуално проширување на нејзиното владеење и во овој дел од Балканот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нема потреба посебно да се докажува фактот дека оваа промена навистина се случува.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Успехот на зборот деконструкција без сомневање мора да се сведе на фактот дека деконструкцијата очигледно била почувствувана како антиструктурализам или постструктурализам, како што често се вели во САД. Јас никогаш не го употребив тој збор.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
” (The H.Y.T., August 29, 1993.) Но, без оглед на сиве овие прашања, скепсата и проблемите што ќе треба да се решаваат, без сомневање е дека технологијата на хипертекстот ќе се шири и можеби од алтернативен ќе прерасне во етаблиран статус, ако поради ништо друго тогаш поради едноставниот факт дека текстпроцесорите веќе ја заменуваат севкупната печатарска технологија, а компјутерските информативни системи стануваат Сезнаење* на малиот простор од дискетата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Колку што повеќе се развиваме вкоренети во свесноста за сега, толку понеобично изгледа фактот дека работите воопшто некогаш биле поинакви.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Серл смета дека оваа дисциплина страда од фактот дека некои од нејзините најприфатени втемелувачки претпоставки се погрешни.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Нивното уверување дека нивната критика на германската философска традиција супституирала реалност наместо илузија, наука наместо фантазија, беше во голема мерка зајакнато од фактот дека тие имаа револуционерна партија и програма - конкретен предлог за тоа како да се обезбеди искуствена проверка за нивното тврдење дека извесни своевремени зла (на пример доходовните разлики, невработеноста) не се нужни.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ниту прагматистите ниту деконструкционистите можат да направат нешто повеќе за феминизмот отколку да помогнат во оневозможувањето на обидите да се втемелат овие практики врз нешто подлабоко од контингентниот историски факт - фактот дека луѓето со незначително поголеми мускули ги малтретирале луѓето со незначително помали мускули многу долго време.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Подобро е да молчиш, ќе речеше, оти пеејќи, ем ќе ги изнервираш оние што не сакајќи ќе те слушнат, ем самиот ќе се разочараш од фактот дека си дудук за музика.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ако е ништо, тогаш мораш да се сложиш со фактот дека си надвор од животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Од скромност јас нема да го посочам фактот дека на денот на моето раѓање биеја сите камбани и имаше општонароден восхит.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Проблемот во сето тоа е фактот дека алгоритамската сложеност обично не може да се пресмета, забележува Џејмс Крачфилд.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од тој разговор започна нашето познанство, а подоцна и пријателство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Една реченица, прочитана развлечено и со издолжени паузи меѓу зборовите, го истакнуваше интересниот факт дека луѓето што станале против законот се млади луѓе, скоро деца.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ги читав со возбуда приказните и уживав во нив, несвесна за фактот дека расказот, кој така лесно тече, заедно со сета комика во себе, е вистина која е реално доживеана, а никако не е добро конструирана приказна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, во интерес на еден помалку на токсикологија, а и поради фактот дека ни ти не можеш баш да се пофалиш со интелигенција, па лесно еволуираш од глупава во поглупава... и најглупава, го удостојуваш со еден час, ама само кафе и толку.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но имајќи го во вид фактот дека тој починал цела половина век пред да ја завојуваат Турците Потковицата, а и она, со тефтерот Акиноски, дека неа ја поседувале Акиноските уште одамна пред да биде завојувана од страна на Турците, може да се претпостави дека Загориче било основано во првите векови по населувањето на Славјаните во границите на Византија, може во 10. или 11. век, односно многу порано од она што го тврди науката дека пелагонските населби и села настанале во 17. и 18. век, групирајќи се околу турските чифлизи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
На тоа упатува, покрај тефтерот Акиноски, и последниот пишан документ во кој населбата во Потковица за последен пат се споменува со старото име - Загориче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа го знам денес, но ова сознание го платив со тригодишно залудно студирање, свесен за фактот дека ќе стекнам глас на безделник, згора на сè за тоа отиде и целото наследство, но оттогаш помина многу време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Животниот век на моите планови се смалуваше толку брзо што на крајот тие се претворија во кратки, мимолетни мисли што не можев дури и никому да му ги објаснам, затоа што не ми беа јасни ни мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа потреба се должи на неколку факти: - прво, на фактот дека расказот е книжевен вид во којшто се отсликуваат моќни и заводливи слики на светот; - второ, расказот е простор на свежи и живописни слики на современиот свет, па поради тоа е актуелен и алузивен, некогаш хумористичен и ироничен; - трето, расказот како жанр, стилски и јазично, е отворен за уметничко играње со сеќавањата, со имагинацијата и со мечтата на човекот (фантастични, чудесни и лудистички раскази); - четврто, расказот е облик податлив за различни и за широки читателски популации, затоа што од една книга на добри и одбрани куси раскази не се очекува да биде прочитана одеднаш како неделива целина, туку со паузи, а од секој расказ се очекува да биде прочитан во еден здив, со читателска страст и сласт; - и конечно, расказот како книжевен вид е сензибилен на промените во општествената/културната стварност, што влијае и самиот расказ да биде променлив по форма и по значење, потем да се популаризира во нови средини и меѓу новите генерации.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Претпоставениот крадец и украденото нешто се идентифицирале во потсвеста на Duchamp, на истиот начин на кој Мона Лиза беше идентификувана со Duchamp, а потоа и со Аполинер.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Подеднакво е погубна и наркоманската деморализираност која ги спречува најсиромашните слоеви во Америка да се придвижат и­ да се потрудат да ги подобрат условите во кои живеат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Јунг споменува дека во cucurbita (тиква, латински колоквијален израз за глава кој преживеал и во италијанскиот, каде што zucca, тиква, исто така колоквијално се употребува наместо глава) алхемичарите го набљудувале „алхемиското консумирање на кралскиот брак”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Неспособноста да се објасни на­чинот на кој ќе се ограничи потрошувачката, посебно загрижува поради фактот дека поголемата потрошувачка речиси сигурно би го влошила општественото раслојување што го следи проблемот на наркоманијата и би довела до нејзина концентрација меѓу сиромашните или оние што се на самиот раб од сиромаштвото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Уште повеќе изненадува што рефлексот во огледало на косата на девојчето изгледа како рефлекс од косата на Мона Лиза и/или Belle Haleine, набљудувани од ист агол.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не е тешко да се заклучи дека една од потсвесните побуди за изборот на овој псевдоним и за фактот дека Duchamp овде се појавува како жена, била неговата желба да се поистовети со Невестата, да стане “месо на нејзиното месо”, како што открива и посветата испишана од задната страна на сликата Момчето и девојката напролет.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во втората глава се разгледува идеологијата од аспект на нејзината определивост како епистеме или како докса, поконкретно, “иманентниот проблем зошто идеологијата не ја прави разликата помеѓу епистеме и докса”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фактот дека жестоките противници на дрогата понекогаш ја преувеличуваат штетноста на последиците, не прави тие да се помалку реални.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Творечките и регенеративните моќи навестени се со двојното р во Rrose. Cirlot нè потсетува дека „веларното р е ономатопејско, со алузија на громот како симбол на творечка моќ (поради тоа најголемиот број глаголи во речиси сите јазици ја содржат буквата р).“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сега ни е потребен уште само еден чекор за да го зацврстиме нашите заклучоци.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Од оваа гледна точка, биомедицинската наука не го уважува фактот дека е само една од повеќето традиции, а не единствено објаснување и „огледало на реалноста“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Професор Ричард тврдеше дека 34 конквистадорите за своите успеси во Америка не треба да им бидат толку благодарни на коњите и на барутот, колку на бродовите, односно на фактот дека за нив, наспроти поимањето на Индијанците, скокот преку океанот беше наполно овоземска работа.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фактот дека Аполинер беше камуфлиран во генералштабно одделение за цензура, можеби наоѓа одглас во криптичната цензурирана реченица: “Any act red by her ten or epergne”, која Duchamp ја беше составил употребувајќи некои од буквите (другите покривајќи ги со боја) на комерцијалната порака печатена во долниот десен агол на рекламата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа би можело да укаже на фактот дека Ергенот е одраз на Невестата во огледало (и обратно) - што веќе беше споменато во врска со Големото стакло: Областа на Невестата е одраз во огледало на областа на Ергенот (или обратно).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Оваа идеја понатаму ја потврдува и фактот дека ружата (со осум ливчиња) е симбол на регенерацијата и совршеното достигнување.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Елена, како и Невестата, е вплеткана во една инцестуозна врска (поточно, станува збор за двоен инцест: прво со едниот од своите браќа, а потоа со Дејфоб, братот на својот прв маж); ќе ја доживее истата трагична смрт (била обесена); поистоветувана е со дрво (на Родос, Елена е почитувана под името Дендритис - божица на дрвјата): и Невестата, според зборовите на Duchamp, е “како дрво”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фактот дека Каменот на мудроста е изедначен со Duchamp и со Невестата, дека Duchamp е поистоветен со Меркур, дека coniunctio oppositorum на парот Брат- Сестра го дава Каменот на мудроста, дека местото на оваа таинствена трансмутација и спојување е умот - сето тоа наоѓа потврда во една кратка реченица од алхемискиот кодекс Artis auriferae: „Умот... е место на раѓањето на парот Брат- Сестра.“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Фактот дека coniunctio oppositorum се одвива во главата, Јунг го толкува како индикација за психолошката природа на овој настан.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Саркањац тргнува од фактот дека за модерната идеологија е неопходна нејзината поврзаност со науката, дека идеологијата како корпус на знаење всушност секогаш стреми да се легитимира како наука.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Требаше да се премине првата граница и да се согледа разочарувачкиот факт дека за нас не знае никој.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ова, секако, би било подобро од рекламирање на крекот, но истражувањата во врска со алкохолот наведуваат на заклучок дека влијанието на рекламата врз потрошувачката е незначително.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Поаѓајќи од фактот дека започнав на овој свет како обично парче бело месо, завршувам со фактот дека сега сум жена која поседува сѐ што треба за да тргне на еден долг пат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Интересен е фактот дека многумина се ежат од мовестата кожичка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Замисли, треба да се соочиш со фактот дека треба да живееш без личноста која ти значи сѐ.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Понекогаш се заплашувам од фактот дека тоа се остварува токму како што ми се прикажало.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Со оглед на фактот дека во претходната тродимензионална ера владеело светото тројство во кое спаѓаат отецот, синот и светиот дух, сега се додава четвртиот елемент, а тоа е мајката.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Исто така, повеќе од четири години работеше на портретот на Mona Lisa, не можејќи да го доврши, како што пишува кај Vasari, и што го потврдува фактот дека сликата никогаш не му била испорачана на нарачателот. Duchamp, исто така, 13 години работеше на своето Големо стакло, дваесет години на амбиентот Со оглед дека, долга хронологија во текот на која периодите на интензивна работа се сменуваа со периоди на мрзеливо размислување.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Познати се сите причини кои Duchamp ги наведуваше во разни прилики како оправдување на фактот дека Невестата „дефинитивно не е довршена”, како и пледоајето pro domo, какви често држеше, за нужноста да се биде мрзелив и безгрижен.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Да се присетиме просто, во груби црти, на фактот дека револуцијата на идеите, резот - „епистемолошки, како што се вели - чиј што најинтензивен момент можеме да го врземе за времето околу 1913. година, во метежот што го донесе, како во областа на математичките и физичките науки, така и во подрачјето на сензибилитетот, може во повеќе од еден поглед да се спореди со климата во времето 1480-1500, помеѓу крајот на средниот век и почетокот на ренесансата, помеѓу опаѓањето на средновековниот хуманизам и премисите на една нова култура во која се мешаат, во единствен синкретизам, томизмот и неоплатонизмот, емпиризмот и номинализмот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Според ова, не изненадува фактот дека владата е на „готовс”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во друга прилика, на еден од своите соговорници тој му го образложи својот презир кон терпентинот со фактот дека сликарството што се засновува на „мрежницата”, секогаш, во крајна линија, е некој вид на ready- made, бидејќи сликаревиот творечки чин се сведува на одбирање помеѓу она што се наоѓа на тржиштето на индустриските бои, за потоа тоа да го распореди по своето платно на истиот начин на кој тој самиот заминувал во продавницата за да одбере ваков или онаков индустриски произведен предмет.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Со оглед на аристократскиот дух, каков што е Marcel Duch- amp, состојбата во која се нашол сликарот во граѓанскато општество на преминот од 19. во 20. век (сеедно дали се работи за званичен сликар кој секоја година во Салонот го изложува своето дело - да ги прелистаме малку Apollinaire-овите Уметнички хроники за да се присетиме на некои денес делумно заборавени имиња, како што се Dubufe, Carolus-Duran, Dagnan-Bouveret - или за сликар од Монтмартр, чирак како Raffaellia, со кого Duch- amp, конечно, делеше сѐ во текот на последните години од своето престојување во Париз) не беше нималку подобра од фактот дека во времето на Leonardo сликарството се сметало за механичка уметност, а сликарот имал третман одвај нешто подобар од домашниот слуга или собар.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Кога Duchamp му објаснува на Cabanne дека на своите слики сакал да ја прикаже интеракцијата меѓу две движења: „најнапред идејата за движење на возот, потоа онаа за тажниот младич што се наоѓа во ходникот и кој се поместува”, и според тоа, дека „имал две паралелни движења што си соодветствуваат”, како да не се присетиме на фактот дека Einstein, 1905, пет или шест години пред ова платно, кога ја објави својата теорија за ограничена релативност, се повика, за да им биде појасен на лаиците, на сликата на „еден воз што се движи со константна брзина v и еден човек што вдолж се движи во едниот од вагоните, т.е. во насока на движењето на возот, со брзина w”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во искушение сме да кажеме дека човекот може да престане а дека машината не може, но покрај фактот дека тоа не е точно, единствената разлика овде е дека човекот престанува по своја волја додека машината прекинува не по своја волја.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
И можеби затоа внатрешниот живот на балканските населби е обележан од ориенталниот урбанизам, чии траги остануваат дури до втората половина на XX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во право си, пријателе Камилски, овдешните конверзии немале инквизициски последици, како претходно во Шпанија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но познат е фактот дека во библиотеката на Иса Бег џамијата во Скопје се наоѓале коментарите на Фузули на делата на славниот мудрец и татко на медицината Хипократ, дури еден век пред да започнат да се преведуваат неговите дела на латински јазик.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Поаѓајќи од фактот дека Турците стигнуваат на Полуостровот пред развитокот на градовите, нивното влијание ќе биде посебно означено во главните архитектонски решенија на балканските градови и другите аспекти на градскиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не треба да се изуми фактот дека на Балканот и пошироко, христијанското православие и исламот заземаат понекогаш и дистанциран однос кон западноевропското мислење!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Макар што излезе рехабилитиран, тогашните млади ранобудни патриоти добро му ги беа затвориле сите пристапи кон Катедрата за педагогија, чиј основач беше, повикувајќи се на фактот дека професорот засекогаш се збогувал со Комунистичката партија, со што пристапот кон Универзитетот бил невозможен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше фасциниран од овој податок, просто не му се веруваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најнапред мора да се потсетиме на фактот дека времето за кое зборува Чинго е по многу свои белези слично на времето што го преживува Русија во текот на Првата светска војна, Револуцијата и контрареволуционерните напади врз неа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, ќе се порасправавме малку околу земјата и Сонцето, околу фактот дека Земјата се движи околу Сонцето или Сонцето околу Земјата (еднаш Земјата се движеше околу Сонцето, а друпат Сонцето околу Земјата), - и по една таква жестока препирка ќе си легнеше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Самиот факт дека при вака лоши услови за живеење македонскиот народ сѐ уште постоеше, со нокаутирачки замав на отежнувачка катарза, не оставаше простор за било што да се почувствува.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Можеби оваа изјава вешто ве потсети на некоја епизода од серијалот „Зад границите на возможното“, но фактот дека ваквите ситуации ги решавав со селотејп и парче хартија, неочекувано брзо ме ослободи од тешкиот глобален товар врз спорниот патоказ.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ако се изземеше фактот дека минувачот ми е татко, од овие дијалози ќе излезеше една многу пристојна и весела досетка.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Јасно му беше дека шансите за смирување и прифаќање на нивната љубов од страна на нејзината фамилија се минимални, односно невозможни, но, не можеше туку-така да се откаже, да се помири со фактот дека е крај на сѐ.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Она што го открива парадоксот на оваа изложба, а оди во прилог на тезата за отсуство на дефинирана ликовна стратегија и структурирана сцена е фактот дека и по цела година од реализирањето на овој проект (куратор Зоран Петровски) не се појави каталог во кој авторот ќе ги инерпретира веќе лоцираните проблеми и новонастанати поетики, како едно теориско согледување на конфронтираните ликовни јазици - оваа изложба, навистина непотполна, сепак беше еден од најопсежните обиди за презентирање на уметничкото совремие во Македонија и понуди доволно материјал за едно такво согледување.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Работата се компликува со фактот дека за овој ран период воопшто не е лесно да се одреди дали некој пример на графички израз му припаѓа на уметничкото изразување или на примитивното писмо.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се тешиме со фактот дека можеби аполитичноста (која е неизбежна социјална последица после вакви енормни порции политика што ги консумиравме последниве години) повторно ќе ги натера луѓето да се бават со својата најнепосредна околина, земајќи го од социјалистичкото минато она најмалку лошото: презирот и игноранцијата спрема политичарите сфатени како некакви хипер-прилагодливи стаорчишта што ријат по житните амбари и повеќе наликуваат на елементарна непогода отколку на „мафијашка структура”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Наука На крајот ќе ви обрнам внимание и на фактот дека кога станува збор за споменатите дијагнози, не се работи само за толку раширени идеи на познати филозофи, туку и дека концептите на тие понови сознанија им одговараат и на нашите тн. „тврди“ науки.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Околу уметничките вредности на многубројните автори (пред сé сликари и писатели) подведени под поимот „експресионизам” и понатаму се спори, но неоспорен е фактот дека тие и денес привлекуваат големо внимание и внимателно и одново се „исчитуваат”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Простор пак за некои поопсежни теориски дискусии и полемики скоро и да нема, а фактот дека списанието што го нарача овој текст е единствено од овој вид, а во текот на своите две години од постоењето издало само три броја зборува за споменатиот дисконтинуитет.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тие размислувања укажуваат на предноста на замислата над реалноста, како и на фактот дека 170 okno.mk секој дизајнерски зафат се однесува на претходниот дизајн на структурата, па никако не би можело да се зборува за оригинал, туку повеќе за некаков тип редизајн. в) Вирилио (Virilio) И Пол Вирилио стига до дијагнозата што зборува за „крајот на историјата”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Подобро се сеќаваше на ненормалните неспокојни околности од тоа време: на повремените тревоги поради воздушните напади и на криењето во ходниците на подземната железница, на купиштата урнатини на сите страни, на неразбирливите прогласи излепени по уличните агли, на бандите млади луѓе сите во кошули со иста боја, на огромните редици пред фурните, на повремените престрелки со автоматски пушки во далечината - над сѐ, на фактот дека никогаш немаше доволно храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше моменти кога фактот дека неминовно ги чека смрт изгледаше исто толку опиплив, колку што беше и креветот на кој лежеа и тогаш ќе се стиснеа еден до друг со очајничка сензуалност, како што осуден грешник го граба своето последно парче задоволство кога часовникот покажува пет минути до извршувањето на пресудата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му падна на ум како чуден факт дека никогаш не беше чул некој член на Партијата да запее сам и спонтано.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Јасна илустрација за ова е фактот дека хистеријата расте во интензитет колку е повисоко општественото скалило.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Она што го импресионираше Винстон и сега, кога се сеќаваше на тоа, беше фактот дека говорникот се префрли од една линија на друга практично сред реченица, и тоа не само без пауза, туку и без менување на конструкцијата на реченицата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па сепак, беше факт дека ако Сајм ја насетеше, макар и за три секунди, природата на неговите, Винстоновите тајни мисли, ќе го издадеше веднаш на Полицијата на мислите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Винстон престана да чита, главно за да му се насладува на самиот факт дека чита, во удобност и безбедност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во меѓувреме, фактот дека не постои опасност од освојување го прави можно одречувањето на стварноста, што е специјална карактеристика на Ангсоцот и на двата други система на мислење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Неговите очила, нежните, немирни движења и фактот дека носеше старинско сако од црн сомот, му даваа некаков неодреден изглед на интелектуалност, како да е човек од перо, или можеби музичар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Моето љубопитство, кое во тие мигови не можеше да биде задоволено, полека преминуваше во вознемиреност поттикната од фактот дека прашањата што ми беа упатувани од истражителите често одеа подалеку од она што јас дотогаш го имав кажано, а упатуваа кон нешта што беа веродостојни.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
На осамените срца госпоѓа Мариела им предочи шема (на таблата со креда испишуваше букви во квадрати и стрелки, а слушателите на нејзиното предавање тоа внимателно го внесуваа во своите компјутери) според која: ако лицето А е иницијатор за следење на лицето Б, а лицето В ја одобрува постапката за чии резултати треба да донесе одлука лицето Г врз основа на анализа под раководство на лицето Д, постои можноста за целни субјекти, покрај лицето Б, во истата постапка да бидат и лицата Ѓ, Е, Ж и З, блиски, условно земено, на лицето А по роднинаска, љубовна, деловна, клановска итн. линија, но со самиот факт дека не може да се апстрахира ниту една друга релација меѓу сите субјекти од А до З, не е исклучена можноста резултатот на анализата да покаже цел регистар на варијанти, со крајна консеквенца - обратен процес, со што целата постапка се релативизира.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Луѓето од обезбедувањето оцениле дека тој пат не е безбеден, па церемонијата се одржа кај браната, а тоа се совпадна и со фактот дека Борко беше главниот за нејзината изградба, така што излезе нормално собирот да се одржи таму.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ова е, можеби, и непотребно прецизирање ако се знае фактот дека застареноста на т.н. „повремени побарувања“ е регулирана во постојниот Закон за облигациони односи (2001), каде што ѝ е и вистинското место.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Интересна и неконвенционална, но во позитивна смисла, е и одредбата која предвидува дека во случај на спор, ако кандидатот за вработување изнесе факти дека работодавачот постапил спротивно на антидискриминаторски одредби од законот товарот на докажувањето, дека всушност немало дискриминација, преминува на страната на тужениот работодавач, освен ако овој докаже дека различниот третман е направен поради исклучоците предвидени во самиот ЗРО – а тоа, пак, е во случаите кои се однесуваат на инвалиди, постари работници, бремени жени, мајки, 15.  Тука би сакале да споменеме и еден компаративен случај од оваа област.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ако основниот суд, како извршен, делумно го усвоеше барањето за исплата на надомест на плата, требеше да го упати работникот, остатокот да го остварува во постапка пред надлежниот парничен суд. 4) номотехничко прецизирање на важењето на пропишаните одредби: имeно, ЗИ (2005) веќе не го употребува терминот „правно 150 лице“, туку терминот „работодавец“ (чл. 226) – што, со право, се чини посоодветен, имајќи го предвид фактот дека во улога на работодавец, според нашето позитивно право, може да се јави и физичко лице – на пример, трговец-поединец и др.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Моето вистинско откритие е фактот дека во оваа цивилизација луѓето едноставно не го знаат вистинското значење на зборот "нема".
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Се разбира, на крај мораше да се соочи со фактот дека пола од стварите мора да остави, па така јас секојдневно сум изложена на мистичниот ритуал на предавање на "оставштина" составена од снежнобели миљенца, порцелански вазни и кристални слонови... ко мапа на закопано благо да ми предава!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Уште потажен е фактот дека тоа ти се дешава у туѓина. ...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Тажно, но човек се мири со фактот дека пинџурите не се ни од далеку исти, а манџите немаат ист вкус.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но, сепак се созедов. Фактот дека мојата мисија се поврзуваше со јагулите, ми даваше зраче надеж.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Соочени со фактите дека сите нешта завршуваат и дека простувањето од животните задоволства ја има околу себе неизбежната атмосфера на тага, навистина има такви кои би го скратиле или избегнале збогувањето; коишто, уште повеќе, чувствуваат дека од она што и онака мора да се заврши (т.е. од сѐ, дури и од уметноста) треба да се збогуваме брзо, ако воопшто и сме започнале со тоа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Фактот дека во случајот на пантерот со јазик не е воведен никаков недостиг нему му дава обележје на самодоволност која едновремено го прави толку привлечен и толку страшен.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но, доколку психоанализата нè учи на било што, тогаш тоа е фактот дека човечките суштества не се насочени кон постигнување среќа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Се разбира, фактот дека животното и покрај тоа не е спречено од јазикот и затоа не е обележано со конститути­вен недостиг, исто така значи дека животното не подлежи на логиката на желбата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но Кулик не може да го избегне фактот дека тој е човечки субјект. 18 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но тоа што најмногу го вадеше Ренди од такт беше фактот дека Дејв сакаше да чита.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но, парадоксот тука лежи во фактот дека самата идеја за заштита на животните се појавила дури откако законот почнал да ги третира како сопственост!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа незадоволство е поврзано со фактот дека субјектот никогаш не го пронаоѓа објектот што ќе го исполни недостигот, така што во крајна инстанца не постои начин да се избегне пречката што го означува субјектот кога тој/таа влегува во јазикот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа упорно се докажува со фактот дека очајнички му треба публика, галерија, или воопшто големиот Друг.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Потоа оној факт дека ливчињата се средени по седум на едно купче можеше да потврди дека се сакало да се има појасен увид во поминувањето на времето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она што ги негираше сите правила а мене посебно ме возбудуваше беше фактот дека јас бев единствениот кој можеше да ги види.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Жалам моите информации ако ви заличиле на ефтини досетки – реков – само посакав да ве запознаам со фактот дека еден ден заедно со ноќта не бев со себе си.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да не спомнувам сега дека ова се случуваше во оние години кога уште верував дека човекот поминува само низ еден живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Причината најчесто ја сместувам во фактот дека со Самоников дружев само една ноќ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како своја олеснителна околност на постапкава го сметав и фактот дека фајтерскиот пристап ми беше наметнат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сериозно размислувам токму на таа тема: колку денови, колку недели се потребни за да смееме да помислиме или барем да поверуваме дека единката, за која станува збор, не преставува за нас енигма?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира дека ја исмејав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ова откритие ме вознемири. Всушност ме вознемири фактот дека техниката на пишување ја имам видено некаде, но не можев да се сетам каде?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не можев да сватам колку жали а колку е задоволна од фактот дека открила оти проблемот на исхраната кај жените има поинакво значење од она кај мажите.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
На граѓаните им беа потребни нови зборови и некои општи доживувања: бидејќи се тврдеше дека сѐ е заедничко; многумина дури и веруваа дека тоа е вистина; а беше вистински и фактот дека тој успешно им служи на ваквите намери.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А изгледа дека и никој не поминуваше. Само времето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно можете да си претпоставите какво е тоа чувство на испразнетост кога и самите не знаете како ви се измушнало времето што исчезнало, каде ве оставило вас и зошто го сторило тоа? Со каква цел?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А вториот одговор треба да се побара во фактот дека офицерот му остави добар впечаток.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
На Филип Д. му се допадна фактот дека информацијата за настанот беше пласирана јавно а сепак со јасни назнаки на таинственост.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби некој од колегите му беше укажал дека и покрај грдите предвидувања на спомнатиот автор Кафка, неговата земја на која и предвидувал зла судбина за нејзина голема среќа но и за среќа на нејзините жители и покрај фактот дека има поминато низ големи преиспитувања и тешкотии ги има совладано сите нив и речиси секој ден го потврдува своето постоење.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира, со оглед на фактот дека знаев оти постојам побрзав да ја отфрлам помислата за некаква етерична или духовна состојба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Најинтересен е фактот дека сè помалку си ми туѓ. Моите пори се твои.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Токму фактот дека Бредбери во голема мерка се ослонува на традициите на т.н. готски роман укажува дека тој не се вредува во големиот број жанровски автори на тогашните забавно-книжевни журнали иако е формално афирмиран во нив и преку нив.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Никогаш за ништо друго не зборуваше, освен за времето или за состојбата на мојот врат и за потребата тој да се истрие или за фактот дека веќе со ноќи не спие.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ниту ќе се вдлабочат во фактот дека кога човек се дрзнува да ѝ се препушти на таа струја, тогаш тој го зауздува чудото со обете раце.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Фактот дека кравата секако би се вратила кога навистина би почувствувала потреба да ѝ се потегнат вимињата воопшто не ја засегал Брунила Вексли.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Слушајте, му реков, вие ме влечете во неволја, а и сами сте свесни за фактот дека сонот и животот се сосема различни нешта.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Затоа, одбивањето на третманот, дијагностицирано како губење на разумот, претставува дополнителен критериум во корист на претпоставката дека навистина и го загубиле.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На пример, кај галеристите и антикварите неверојатен бес предизвикува фактот дека некој фалсификатор успеал да го протури својот фалсификат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Пристојно е да им се помогне во таква ситуација, дури и ако тоа не го сакаат, бидејќи фактот дека го одбиваат третманот може да биде еден од показателите дека се пореметени.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Која е вашата средишна идеја кога станува збор за односот меѓу модернитетот и постмодернитетот? Би рекол дека постмодернитетот е модернитет за себе, модернитет што ја надминува својата неадекватна свест и достига до разбирањето на она што стварно е на дело, то ест, производството на амбиваленција и плурализам, и се мири со фактот дека целите кои првобитно биле поставени - рационалниот поредок и апсолутната вистина - никогаш нема да бидат достигнати.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Некои општествени теоретичари сугерираат дека треба да се зборува за „доцен модернитет”, додека јас му давам предност на терминот „постмодернитет” кој поттикнува поголема интелектуална одважност - ослободувајќи ве од врзаностите за одредени артикулации типични за модерните времиња.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Инаку, оваа терминолошка дискусија не е многу важна бидејќи со самиот термин постмодер­нитет се признава фактот дека сме врзани за модернитетот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Последично е поврзан со фактот дека светот веќе дваесет години живее на кредит.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Таквиот бес поради мамење не е ист со љубомората, но често се заменува со неа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За плодноста на оваа рамка меѓу другото говори фактот дека до денес се снимени две филмски верзии на „39 скалила” (првата е на Ralph Thomas од 1958 година, и бесрамно се потпира врз Хичкок, втората, на Don Sharp од 1978 година повеќе го следи романот); освен тоа, самиот Хичкок снимил уште две варијации на иста тема: „Саботер” (1942) и „Север-Северозапад” (1959).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зошто расправата за постмодернитетот е значајна? Затоа што тоа е самосвесна фаза во развојот на модернитетот; ние сме проклето сигурни во тоа што е на дело.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Потоа фактот дека Рајна е жена на пријател; добро, ако не на пријател тогаш барем на близок човек на семејството; и трето, она најважното: Ролан беше припадник на една група луѓе што беше прилично меѓусебно поврзана а средбите помеѓу овие луѓе беа многу чести.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А имај го предвид фактот дека никој не беше поштеден во неговите говоранции.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веројатно и Анатолиј немаше да дозволи неговата сопруга да ја премине границата што може да ја доведе во прашање и неговата врска со Рајна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во одделот 5. видовме дека противречноста е изведена од страна на фактот дека постои извесна операција (деконструкција) што, кога ќе се примени на тоталитет од извесен вид, продуцира еден нов ентитет од тој вид; кога ќе се примени на тоталитет од сите ентитети од тој вид таа значи мора да продуцира нешто што е И во И вон тој тоталитет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По завршувањето на војната тој се враќа таму и го обновува односот со своите родители кој, како што и тој самиот вели, “не би можело да се окарактеризира како посебно близок.”
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога теоријата се смета за вредна, оние кои што се запознати со неа се почитуваат и понекогаш се консултираат и од нив се бара да даваат инструкции - за што често добиваат и материјално надоместување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Еден разлог за тоа е што мора да се соочиме со фактот дека повеќето луѓе не се заинтересирани за философските теории.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Забележително е, на пример, дека некои станици ја прилагодуваат програмата кон пензионерите. И тоа е дел од стварноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Но главната компензација за него била фантазијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Придодадете го кон тоа фактот дека медиите и заедно со нив целата култура се здобија со форми и размери на вистинска мутација, сѐ до самото создавање на “настаните” 68-та.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова отсуство на присност и топлина сигурно не беше потпомогнато од фактот дека „тоа беа тешки времиња и имаа силно и заканувачко влијание на мене како дете.“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Педагошки зборувајќи, „музеификацијата“ може да биде најлесниот начин да се прикаже Бојсовото дело.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, сличноста помеѓу двете ситуации е поблиска отколку кај некоја едноставна површинска аналогија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со идеја до целта Веќе е класична изрека дека оние што се занимаваат со реклама мораат да научат, наместо со сачмарица, да гаѓаат со снајпер.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Траекториите и одеците тешко се следат, па би требале да располагаме со други историографски орудија и катего­рии.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Последниве години Америка се соочува со фактот дека младите веќе немаат пресудно влијание врз медиската политика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во врска со обрезувањето, често си го поставувам прашањето (а делото Cirkonfesija исто така се наоѓа на трагата на тоа прашање или на таа потреба), постои ли некој „стварен“ настан, којшто би можел да се обидам, се разбира, не да го вратам во меморијата, туку одново да го обработам, да го “реактивирам” во некој тип помнење без предочување - или станува збор за мамка, фантом (но, откаде тогаш неговата повластеност?), екран наменет за симболичка проекција на толку други настани од истиот ред и коишто ме усмртуваат во подеднаква мерка со фактот дека ми се водичи. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 29
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неуспехот на Деридината теорија и останатите теории да се симнат од “кулата од слонова коска” заслужува поелаборирана расправа отколку што можеме да посветиме овде.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите овие нешта ги дискутиравме заедно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Што значи тој „лик“? Тому за тоа станува збор во Cirkonfesija... 4
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас бев воден од фактот дека Бојс остави одредени дела и овие дела беа со години во истата состојба, тие останаа зачу­вани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Попрво, таа отвора голем број опции: сите оние што се предлагани за совладување на парадоксите на самореферентноста: металингвистичкиот став, јазовите помеѓу вистинитосните вредности, диалетеизмот, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исто така значи да се има пошироко сфаќање за нештата и да си биде во состојба да се сфатат различните аспекти (без разлика колку се оддалечени еден од друг) на некоја реалност, како дел од целината.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Затоа што елиминирањето на границите значи бришење не само на нејзините манифестни компоненти, туку и надминување 77 Бидејќи, како што истакнуваат Донан и Вилсон, границите може да послужат како корисни метафори за разбирање на немањето корен на многу популации во денешно време, но тоа не треба да го прикрие фактот дека секој поединец живее во или меѓу границите на национални држави, како и дека тие граници се секогаш повеќе од метафорични.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Истовремено, сè 69 поголемата „ерозија на некорпоративниот простор“78 само го потенцира фактот дека овој важен инфраструктурен елемент на демократијата не е нешто вечно, туку претставува право кое треба постојано да се бара и преговара.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Создавањето на простори на ред, одмор и спектакл во кои секоја интеракција е внимателно испланирана, ја исклучува можноста за непосредна општествена интеракција којашто е толку битна за демократијата и води кон поголема контрола над производството и користењето на јавниот простор.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Можеби тоа има врска со фактот дека Хабермасовиот модел на јавната сфера е историски базиран врз моделот на печатените медиуми, коишто „поттикнуваа стилови на аргументација кои се одликуваа со линеарна рационалност, објективност, и консензус“107.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Неговата анализа на историската трансформација на јавната сфера се чини дека премногу е втемелена во песимистичкиот став на Хоркхајмер и Адорно за културната индустрија и нејзиното освојување на јавната сфера и трансформирање во сцена на пасивно консумирање и манипулација, како инструмент за производство на послушност и пасивност, не оставајќи никакво место за прогресивна медиумска политика.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
“ ПСАЛМ 2 Изучувајќи ги медицинските науки мене ме возбуди фактот дека човекот во својата крв има точно толку железо колку што е потребно за да се исковат доволно клинци за едно распетие.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Мене ме возбудуваа само: дамнините во сегашноста, фактот дека во полна свест гледаме.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Само посакувам овие настани, наспроти сѐ, да претставуваат позитивна алка на една позитивна еволуција и да ви дадат нова смисла да продолжите да пишувате.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Каква што е помислата на секој читател, претпоставувам да му пишува на авторот и јас посакував да им пишувам на некои автори, но тоа никогаш не го направив; јас бев пречувствителна на фактот дека Господин или Госпоѓа Х живеејќи на одредена адреса не можела да биде истата личност како онаа која живее во своите книги.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Среде толкавата некохерентност и немирот од кои е често сочинета егзистенцијата, како да не се остане восхитен од фактот дека токму тој бил воден по непредвидливите патишта за да го преведува ова дело, небаре бил во извесна смисла еден вид член духовно приврзан на ова семејство?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Особено фрапира фактот дека прашањето на Македонија се чини дека станало, да речеме за специјалистите, можност да се промисли тоталитетот на балканското прашање.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Токму во овие околности, минатото лето, еден напис во Телерама (од кој ви испраќам една копија во случај да не сте во тек) ми овозможи да откријам дека преведувачот на Времето на козите и на Татковите книги е сегашниот амбасадор на Франција во Албанија, господинот Патрик Крисман.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не ми припаѓа мене да судам за една издавачка политика.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но на 26 февруари 1941 година СО2 добила информација дека шефот на бугарската фабрика за тутун, кој му бил пријател на Михајлов, истакнал дека Михајлов во тој момент бил во Рим каде што соработувал со силите на Оската и покрај тоа што тој не го сакал тоа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британските експерти не можеле со сигурност да одгатнат какви ќе бидат советските интенции кон Бугарија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неспорен е фактот дека Југословенската влада во емиграција уште од времето на напуштањето на земјата, располагајќи со државното злато што се наоѓало депонирано во трезорите на сојузничките и неутралните земји, ги плаќала сите кралски авантури; ги финансирала Дража Михаиловиќ и неговите потчинети; се фрлале златни фунти во земјата на четниците; ги плаќале Константин Фотиќ и неговата работа против НОД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговите сугестии биле во правец британскиот политички естаблишмент да вложи напори со што би можело да се спречи тој тренд, бидејќи биле загрозени нивните интереси во Средоземјето, а посебно му сугерирал на Черчил да се договорат со грчкиот крал и на тој начин да се заштитат и обезбедат британските интереси и "грчките животни интереси".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но нивната независност пред сè се оправдува со фактот дека: тие се разликуваат од сите соседни народи – тие не се ниту Албанци, ниту Грци, ниту Бугари, ниту Срби – и тие имаат организарано силно движење за автономија во рамките на јужнословенската федерација.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа на македонските претставници им било соопштено на островот Вис за време на разговорите со претседателот на НКОЈ, Јосип Броз Тито.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но во реализирањето на таа идеја се испречиле Русите, кои недвосмислено ставиле до "знаење дека тие воопшто не размислувале за вакво решение", образложувајќи го својот став со "фактот дека една таква конфедерација би претставувала цордон санитаире кон нив".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Согледувајќи го развојот на настаните во Југославија, на британскиот премиер Винстон Черчил, веднаш по Техеранската конференција, му станало сосема јасно дека НОВ и ПО на Југославија ќе бидат решавачкиот фактор во повоеното уредување на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Британците биле опседнати со стравот македонското национално прашање "да не излезе надвор од контролата, што би можело да доведе до цоупс д’етат и до меѓусебни судири".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Формирањето на македонската национална држава би можело да се реализира единствено со обединување на сите Македонци (кои живеат во Југославија, Грција и во Бугарија) во една единица, која би била дел од југословенската федерација.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
121 Писма со иста содржинаТито упати и до управите на Бразилската национална банка во Рио де Жанеиро, на Турската национална банка во Анкара, на Државната благајна во Вашингтон. 122 Претседателот на НКОЈ Јосип Броз Тито на 18 март 1944 година ја извести Управата на државната благајна на Велика Британија дека го овластува Рудолф Бичаниќ, вицегувернер на Народната банка на Кралството Југослаивја, „да ги застапува интересите на југословенската Народна банка и да го оневозможи вадењето на нејзините депозити ... од чија и да е страна без согласност на НКОЈ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Партизаните се наполно свесни за фактот дека федерализмот и династијата Караѓорѓевиќ се неспоиви".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во однос на прашањето за југословенско-бугарската федрација Стејт департментот сметал дека таквата федерација повеќе би претставувала пречка отколку фактор на стабилност во југоисточна Европа, образлагајќи го тоа со фактот дека "соседните несловенски држави, вклучително и Турција, тоа би го сметале како опасност за нивната безбедност".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај сите настојувања, видливи во архивската документација, не може да се одбегне фактот дека и двете страни во потесните кругови, веќе од почетокот на 1944 година, "кроеле" планови за повоеното политичко уредување на светот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За ставање крај на таквото трошење на државните пари реагирал и Јосип Броз Тито, барајќи да се оневозможи трошењето на тие средства "без вистинска легална контрола, а за цели против ослободителната борба во Југославија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Исто така, тој ќе ја запознае американската јавност и со фактот дека "Македонија стана земја на собир на интернационалното герилско движење, како прв пример на ентузијастичка балканска тимска работа", каде што "грчките, југословенските и бугарските војски настапуваат заедно во борбата против фашистичките окупатори, а нивната цел по војната е независна Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во почетокот на 1944 година немало сомневање во фактот дека НОВ и ПО на Југославија се главниот фактор во борбата против силите на Оската, дека ја имаат поддршката на народот и дека се единствените носители на борбата против окупаторот во Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како што јавив со телеграмата Стр. Пов. Бр. 57 и сега обрнувам внимание дека (сме): ние повторивме дека треба да се избегнува и да се истакнува фактот дека Америка не се согласува“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Таа нивна сигурност произлегувала од фактот дека "Црвената армија веројатно ќе оствари контакт со партизаните", а тоа, во секој случај, ќе ја зацврсти позицијата на НОД, предводено од комунистите, и ќе ја зацврсти позицијата на Јосип Броз Тито, како врховен командант на единиците на НОВ и ПО на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Известувачот ќе истакне дека говорите на бугарските претставници биле поздравени со голем "ентузијазам и аплауз од српскиот антифашистички конгрес".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Треба да се има предвид и фактот дека британските воени мисии биле задолжени за опсервирање и инволвирање само во воената ситуација и освен парцијални известувања за политичките цели на македонското политичко и воено раководство тие не се ангажирале на анализирање на политичката ситуација и дословно се придржувале кон директивата добиена од претпоставените.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И покрај фактот што вистината за настаните во Македонија во американскиот печат полека си го пробивала своето место, односно може да се каже - задоцнетата вистина за носителите на отпорот, американскиот политички естаблишмет, по смртта на Рузвелт, влегол во сферата на "реалната политика" и застанал во одбрана на интересите на западната демократија во Грција и во Турција.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа свое тврдење тој го поткрепувал со фактот дека и самите Британци кои го помагале ЕАМ работеле против себе.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Затоа експертите барале да се формира британско дипломатско претставништво, преку кое би можеле да добиваат информации од обучени дипломати за да може навремено да се реагира за одредени настани.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Несомнено, главна улога во тоа имале политичарите на Велика Британија и на СССР.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во неа се истакнува дека „е одлучено дека ние би требало да ги подмитиме протогеровистичките елементи, но под два услова: никому да не му се открие фактот дека средствата за подмитување доаѓаат од страна на Владата на Нејзиното Височество, освен на примачот и и дека нема да прифатиме политички обврски“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Треба да се има предвид фактот дека Тито во своите планови за иднината на Југославија сепак предност им давал на териториите кои биле под италијанска окупација (Истра, Јулијска Краина, Трст), а за прашањето за обединувањето на Македонија сметал дека тоа не би требало да се поставува "акционо" додека не заврши војната.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Запознавајќи ја американската јавност со одржувањето на Второто заседание на АВНОЈ, каде што Југославија била "прогласена за федерација на слободни држави, со потполна еднаквост на народите на Србија, Хрватска, Македонија, Црна Гора, Босна и Херцеговина", тој ќе истакне дека тоа претставува "роденденска потврда, крај на нејзината слобода, еднаквост и суверенитет".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тие сметале дека "сè уште не постои целосен договор за тоа колку автономни држави ќе се формираат.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како што истакнал тој, на "многу места, се дадени изјави во прилог на фактот дека бугарскиот народ веќе нема претензии кон областа Пирин, која ја сочинува бугарска Македонија".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Затоа нивниот став бил против склучување таков сојуз пред склучувањето мир меѓу Бугарија и Обединетите нации.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тоа сепак бил знак да се преземат извесни активности со чија помош Британците би ги заштитиле своите интереси во Грција бидејќи тие биле свесни за фактот дека при крајот на 1944 година "Грција била премногу слаба за да ги изложи своите интереси на Балканот".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Според неговите согледувања, од тогашното расположение меѓу политичките кругови во Бугарија, „четириаголникот Горна Џумаја-Разлог-Неврокоп-Петрич ќе биде дел од македонската држава“, додека проблемот со грчката граница, како што забележува М Вестерн, е многу чувствителен, и покрај тоа што никој не можел да го оспорува фактот дека зоната меѓу Лерин и Солун е „населена со Македонци, кои малку се разликуваат од нивните роднини северно од границата“, а „Солун е природно пристаниште на областа“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Овој руски став тие го темелеле врз основа на историската прагма.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, ако предходните денови го игнорирав фактот дека постои друга жена во неговиот живот, сега почнав да размислувам и за тоа дека постои некоја Евелин и можеби тој ќе продолжи и понатаму да се гледа со неа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Морам да кажам дека ме вика Кока, со што намига на фактот дека се викам Питер.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иронично, она што ја поткрепува позицијата на Дерида, е фактот дека самото попречување на желбата е неопходен услов за самата желба да се развие, оној секогаш речиси безгласен близнак кој ја придружува емоцијата, како што го дефинираме и, според тоа, невозможната присутност извитоперено се пројавува/прикрива самата себеси во аргументот на Дерида.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Секако, бев воодушевен од фактот дека и Боб и Џаспер беа кај мене.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Суптилноста е една суштинска мајсторија, факт дека не живееме од сопствената енергија, од сопствената волја, туку од онаа која суптилно ја поткраднуваме од другите, од светот, од оние што ги сакаме и од оние што ги мразиме.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Какво и да е тоа што нѝ доаѓа од страна, макар тоа да е и најцрно искористување, фактот дека доаѓа од страна е позитивно својство.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Кога на тоа ќе се додаде фактот дека повеќето од тие текстови се наменети за жива изведба, тогаш недвосмислено се поставува прашањето за тоа каде е можно да се повлече граница помеѓу примарно музичките и примарно вербалните форми.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Одговорните, како што е одговорниот на компанијата “Cramps”, Џани Саси, мислат дека во ситуација како во Милано и \енова добро е тоа што публиката е непомирлива, туку активна; но фактот дека постапуваат така да не може да се чуе она за што дојдоа да го чујат, а потоа да кажат дека работата која не ја чуле е успех...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На друго место напишав дека важноста на Џојс во Латинска Америка се врзува за фактот дека неговиот однос, како ирски писател, кон англиската традиција е сличен на односот на латиноамериканските писатели кон шпанската (и европска традиција воопшто). Margina #32-33 [1996] | okno.mk 19
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Борхес избра да умре во Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во својот “Автобиографски есеј”, 1970-та, тој напиша: “Ја познавам женева многу подобро од Буенос Аирес, што лесно може да се објасни со фактот дека во женева нема две раскрсници што се слични, па човек брзо ги воочува разликите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но има уште нешто. Зошто е, на пример, схемата Борхес-Џојс-Борхес? Зошто повторување?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа прикладност се шири дури и кон фактот дека тие текстови се наоѓаат вон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во обата случаи тој однос може да се разбере во значењето кое Дерида го предложи со своите епиграфи, како надоместок кој ја повторува изворната традиција, заземајќи го нејзиното место, одново испишувајќи ја однатре, но секогаш како тоа всушност да е однадвор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Вчудоневидувачки беше фактот дека во селото нема деца па ни помлади луѓе. Селото како да беше на умирање.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Авторот беше скоро вчудовиден од фактот дека тие двајца се родени во ист ден и иста година.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Нека никој не се осмелува да ми каже дека дури и за миг на потрошувачот му паѓа на памет фактот дека тој со отпадот што го плаќа и расфрла ја загадува околината и си го загрозува здравјето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Неговите искази беа со нагласок на фактот дека со неговото враќање во Југославија тој би бил изложен на антирежимски и натикомунистички третман. Ќе скапам по затвори, повторуваше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Она што вистински го изненади беше фактот дека дворот му е пак послан со кучешки измет, скоро колку и вчера.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сепак, тоа што моментално го имав во животот ми беше некаков успех, тргнувајќи од фактот дека сум дошла од провинција во источниот дел од земјава, каде што птиците заборавиле да пеат кога летаат.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таа моја физичка промена беше многу тешко да се сфати и, на крај, не постоеше човек кој може да се носи со фактот дека оваа атрактивна убавица следниот момент може да се претвори во грда, очајна трапавка без ни трошка достоинство и самодоверба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се помирив со фактот дека ќе треба да бидам во друштво со неговите родители.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
При анализирањето на психичката состојба во која се нашле членовите на Гемиџискиот кружок по завршувањето на сите подготовки за атентатите треба да се има на ум и фактот дека тие веќе се наоѓале пред конкретното извршување на еден голем чин - да загинат дури и ако имаат услови да се спасат.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Фактот дека тие му припаѓале на Гемиџискиот кружок е доволен да не убеди дека и тие во однос на основните карактерни особини, и по она најважното - готовноста да се саможртвуваат за слободата на Македонија - не се разликувале од оние гемиџии за кои погоре стана збор.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сите современици што пишувале за овие бурни настани се согласуваат со фактот дека апсењата биле масовни како никогаш порано, а тортурите големи.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кон нив биле приклучени и неколку богати македонски трговци, но тоа не го менува фактот дека главни носители на егзархиската политика во Македонија, против која се борела македонската интелигенција, биле познати интелектуалци дојдени од Бугарија и дека тие станале главни идејни носители и организатори на борбата против историски определената самостојна дејност на Револуционерната организација, т.е. против нејзиното основно програмско барање - по револуционерен пат да извојува политичка автономија за Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие сметале дека пропаѓањето на занаетчиството и трговијата, чифлигарството и ограбувањето на селаните, со еден збор сите неволји од било каков карактер, се должат на фактот дека земјата се наоѓала под османското владеење.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со оглед на фактот дека динамитните бомби што ги фрлале гемиџиите повеќето биле примитивни, се претпоставува дека бројот на убиените војници и жандарми, спротивно на волјата на гемиџиите, бил беззначаен.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)