Дува во шепата, а откако го издувува чекласот, со растреперени прсти го чисти глотежот.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Сливите веќе беа зрели.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Во општата мака нејзиното осаменичко седење во ќошот на бараката, на крајчето од постелата, не го забележува никој.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И во мрачните, и во ѕвездените ноќи, и во растрепереното пламенче на свеќата и на фенерот обесен на гредата, не гледа и не очекува смирување.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)