Во изборот на руска сатира за “Маргина” се држев до некои нејасни принципи, кои не се ни обидував да си ги разјаснам, туку чекав решението да дојде само од себе.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Генерално гледано, се обидував да го покажам развојниот пат на прозната сатира, исклучиво прозна затоа што сатирата со поетска и драмска форма едноставно не ќе можев да ја пренесам со истото ниво на прифатливост, како што тоа го сторив со прозата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)