Г. С.: ...наоѓајки го истото јадро идеи во музиката на Бах, сликите на Ешер и доказот на Геделовата теорема, за на крај да заврши со јазичната фуга во 6 гласа: Ахил, Желката, Ракот, Бебиџ, Тјуринг и самиот Автор, во која се дискутира за проблемите на човечкиот ум, свеста, слободната волја, вештачката интелигенција, Тјуринговиот тест и други нешта загатнати во претходните глави. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 11
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Кралот бил восхитен од умешноста со која неговата сопствена тема била отсвирена на импровизиран начин, и, веројатно со цел да види каде се границите на таа умешност, изразил желба да чуе фуга во шест гласа.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Како доказ, тој ми отпеа една хроматска тема за фуга што му ја предложил на стариот Бах, кој веднаш потоа од неа направил фуга во четири гласа, потоа во пет и на крајот во осум гласа.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Фуга во осум гласа, пак, секако ги надминува човечките можности. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 19
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Составена е од една фуга во три гласа, една во шест, десет канона и една соната за трио.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
За да може да си претставите што тоа значи - фуга во шест гласа, доволно е да се каже дека сиот Добро наштиман клавир, што значи четириесет и осум прелудиуми и фуги, содржи само две фуги во пет гласа и ниту една во шест!
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Веројатно не би погрешиле ако импровизирањето на фуга во шест гласа го споредиме со шаховска симултанка со шеесет противника, под услов да се извојува победа во сите шеесет партии.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)