Фустаните беа толку погодени што можев да ги однесам в град и на нив добро да заработам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се разбира дека се шегувам? Крадец на сопствената радост! Нели, грдо звучи!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Лесниот црн фустан беше соодветно краток и нежно ме галеше на голата кожа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Рада качена на моќното БМВ зад кое се виореше виолетовиот фустан беше дочекана со громогласен аплауз.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
„Овој дел од невестинскиот фустан беше од снег“, се правда Виктор пред изненадениот свештеник за својата грда постапка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)