хармонија (имн.) - го (зам.)

1. Г. В. Лајбниц Оддавајќи му признание за антиципацијата на Декарт (7), Лајбниц при своето конструирање на онтолошко-гносеолошките принципи врз кои се темели системот на престабилираната хармонија го употребува терминот огледало - ‘секоја монада е едно живо, за внатрешно дејство способно огледало’ (8).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)