Па и царот си живее како што му прилега, а никој не му пречи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Царот си го барат своето. И така правеа.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Лежеше таа на претсмртен одар и офкаше, а царот си ја корнеше косата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се умирало на сите страни. Царевите си ги давале круните за капка вода.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)