час (имн.) - беснее (гл.)

И тоа не само наша, болка на целото село, на срцата на селаните, болка на небото, слушаш како дува силен ветар, времето чувствува и болка и радост, ветерот е немирен, час е тивок, час беснее низ селото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
На зборот мало ангелче, срцето на Рада доживеа голема траума, час беснееше, час престануваше да чука.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)