Во нив како во времето на ембаргото (кога со часови се чекаше за леб и млеко) колона луѓе со часови чекаат во смрдливата и зачадена кладилница да си го пополнат своето „свето ливче” и со само 50 денари да лапнат минимум 200 евра.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Спастрено е со милина и љубов, небаре секој час чека гости.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во летната кујна пет фамилии готват на еден шпорет, кој на волшебен начин ја има смалено моќта и брзината, па со часови чекаш да дојдеш на ред.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Човекот не закажува па со часови чекаш додека „ординира“ во истата соба, па ги гледаш туѓите проблеми и ти е срам дека си дошол малку волја да „купиш“, за да те поттурне.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)