Со часови потоа без некој да може да ви забрани летате над водата.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Еден-два часа потоа нови грмежи ми го привлекоа внимание и видов нови десетина мечки - австриска ескадрила.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Половина час потоа, во просторијата која ни беше спална, група млади луѓе донесоа неколку големи празни корита и покрај нив - казани полни со вода.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тогаш се испостави дека рачката за вода е неизмиена и ќелијата со часови потоа одвратно смрдеше.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Летот на авионот е дури по два часа потоа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Коритата ги ставија на средината од просторот помеѓу двата реда кревети, а казаните покрај коритата. Потоа излегоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Во еден момент авторот имаше чувство дека го подувнало благо освежувачко ветре, кога, в час потоа, пред нив чекореше млада жена, можеби девојка, преку чии голи раменици стегнато стоеја две црни презрамки, во мини сукња, со нозе мили како прегратка и што понесуваа.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Неколку часа потоа, верниот „курир“ на Рада по успешно завршената „мисија“ замина дома.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)