Истанбулската вода не е питка а оваа што се продава, во чашки или во шишиња, по рестораните, се довлекува од други места и со нејзината продажба многу луѓе печалат убава пара.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Марко водеше сметка во станот на Су да има шише „џин“ зашто Су само тоа пиеше, по чашка или две, со тоник, „џин-тоник“, како аператив.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)