челник (имн.) - и (сврз.)

Идните воденичари се собирале зад својот челник и молчеле, тој меѓутоа зачекорил со вкочанет врат и со крвава крпа околу главата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не само тој: другите имале чекани и железни лостови, алат за камен и орудие или оружје за дојденци со мирис на пресни гробови во косите и во брадите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Отстапил малку пред налутениот челник и со прст повлекол невидлив крст преку челото. И се згутавил под лита наметка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чекаа да бидат повикани в куќа. Потоа, без ред, неповрзано, ги споменуваа тајните желби на неколцина Борис Калпак да стане челник и кој како што умееше ја толкуваше Мечкојадовата тага по обесениот вујко.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Лицето на Дмитар-Пејко малку се поднадуло. Под очите и во виснатата вилица му се таложела мудрост собирана уште од првите години на втората половина на осумнаесеттиот век.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ни по првите ѕвезди не се стемнуваше. Онисифор Проказник праша за добитокот, дали е носен на пасење, дали има сено и дали е напоен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)