Тие во прво време биле дело на врховистичките чети или на Борис Сарафов.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
А најтешко е кога ќе треба на враќање да се пребројат: четата или десетината е проретчена и гледаш - мнозина нема во стројот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Да се склоневме пред волјата на Европа и четите или да се предадеа или да се оттргнеа во Бугарија, или барем да се направеа некои преговори со реформаторските држави, во кои просто можеше да се рече оти или ќе се оттргнат или ќе се предадат, но нека не го мачат Турците мирното население затоа што може некаде се имаат пушки, тогаш ќе настапеше во Македонија мирно време кога ќе се бараше од Турција да се воведат во полност реформите и да се оттеглат војските од Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
И што следно се случило? Се собрале витезите, т.е. сите господови војници од главната чета или познати како тринаесетте апостоли.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)