„Сакав да имам синче. Токму вакво, како твоето! Но не од секого. Туку од прв човек помеѓу другите. Од јунак“.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А потоа, неочекувано се сврте кон мене.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Вешто и брзо го сторил тоа како човек помеѓу чии два чекора секогаш лежеле близнаците животот и смртта тетеравејќи се над темноврела лочка со крената глава, чиниш се потпира на шурката крв, животното се завртило во круг, еднаш двапати и трипати, и таквото движење можело да биде само мртовечки коњски танц, игра и занес на пијанство е умирање.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)