Тој може, да се послужам со бродвејскиот пример на Клам, да има посебна склоност кон чувствителност или емоционален набој или лични облици на израз – вредности што добро се вклопуваат во песните што прагматиката на музичкиот жанр конвенционално ги става во поджанрот на песните што ги пеат жени.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Така, геј-субјектот кого го влечат тие афективни или дискурзивни можности може да не изразува толку идентификација со жените колку привлеченост кон културните вредности што се поврзуваат со извесни практики што, ете, генеричките конвенции ги кодирале како женствени.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Со други зборови, диференцијалното родово исцртување на сѐ и сешто, почнувајќи од машките и женските песни во бродвејските мјузикли, па до изразните жанрови и стилови што ги викаме трагедија и мелодрама, создава културен крајолик во кој голем број емоционални и дискурзивни практики се кодираат како мажественост и женственост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Попрво, тие си придобиваат конкретна родова асоцијација преку диференцијалното обродување на жанровите што ги создаваат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)