чувство (имн.) - во (предл.)

Јас со тешкото чувство во себе, а Јован со казмата и со лопатата на рамо.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Секогаш кога ќе го погледнам, го имам она чувство во стомакот дека тоа повторно се случува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ако некој сака да дознае како живеевме тоа лето 1966 во Њујорк, сѐ што можам да му кажам е да го погледне Девојките од челзи.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Песна со чувства живи, потоци брзи низ котлини белосиви, потрага по зборови некажани тешки, вплетени во буици брзи кои создаваат песни, лавина од чувства во неколку минути живот создава, љубов дава, јас повторно се раѓам, тоа душата ново раѓање слави.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Но тоа го реков необично силно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Токму во таа желба да ја изменам патеката на расприкажаноста на Огнена што го поттикнуваше грдото чувство во мене, реков дека сирењето е многу солено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А штом ќе се обележат со таа етикета, страдањата им стануваат еднакво несериозни – и, на крајот, еднакво потенцијално смешни – како жените и рајата од средниот сталеж чии страдања презрениот жанр на мелодрамата, со својата изместена сентименталност, ги сфаќа сериозно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, во едно хомофобично општество, секаков израз на чувство побуден од геј-сексуална желба или љубов ќе се доживее како несоодветен, екстравагантен, валкан, гротескен, претеран, театрален – а, со тоа, како изведбен, а не како автентичен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Михаил Д.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Петрушевски; кај Халперин анг. прев. Lattimore) Беседичката на Ајант за институтот крвнина истакнува дека човековата општественост зависи од одржливоста на трансакциите што не ги изразуваат чувствата на општествените дејци, туку дека само ги претставуваат, ги симболизираат или инаку ги вообличуваат. ‌Зашто, ако семејството на некој убиен маж прифати откуп во пари од убиецот и, во замена за тој износ, се откаже од секаква надеж и од секаква намера да се одмазди, тоа не е затоа што зделката емоционално ги задоволила ужалените роднини ниту затоа што парите им ја надоместиле загубата, а камоли затоа што им го оживуваат убиениот роднина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, за геј-мажите – барем кога не се трудат да полагаат право на машката стрејт-достоинственост – ваквите откритија не можат дополнително да им наштетат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо тоа, етикетата „мелодраматични“ им ги идентификува страдањата како само патетични.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нагорничавиот пат по кој мораат да се искачуваат геј-мажите за да се здобијат со прифатеност и еднаквост е најстрмен кога минува низ подрачјето на еротското чувство и на романтичната љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Треба да се разбере независно, во сопствена смисла.365 Со оглед на сиве овие размисли, не би било мудро да се обидуваме да ја концептуализираме машката геј-женственост, а ни оние машки геј-културни практики што може да изгледа дека се пројавуваат во неа, издвоено од истополовата сексуална желба, која е корелативна со неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, токму затоа што ништо нема да им ја надомести загубата, зашто ништо на светов не соодветствува со она што ужаленото и гневно семејство го сака, затоа што ништо што би сториле (ниту одмаздата) нема да биде доволно за да им се преведат чувствата во соодветен облик на личен и јавен израз, ете токму затоа можат да се согласат – колку и да е тоа неволно – да се помират со чисто симболично обесштетување (во вид на пари).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само ако ѝ се радуваме на сопствената неавтентичност, како што правеа вдовиците, ако си ги претставуваме чувствата во рувото на мелодраматичната кампска изведба, можеме да им внесеме зрно вистина.313 ‌За оние што се стремат кон достоинството на сериозноста, се разбира, секакво признание за изведбеноста на сериозноста претставувa неуспешно оверување, па затоа и губење на овластувањето, а оттука отсуство на самата сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Примената на етикетата „мелодрама“, тогаш, не предизвикува секогаш ефект на општествена исклученост и симболично насилство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што покажаа италијанските вдовици од Фајер Ајленд, за машката геј-култура сериозното не е ништо повеќе (но и ништо помалку) од изведба на сериозност, нејзино одглумување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е јасно што настапува прво, дали истополовата желба или родовата дисонантност, а не треба ни да се претпоставува дека првото или второто е извор или потекло на другото. ‌Еднакво немудро би било машките геј-културни практики да се оградуваат од секаква вплетеност во родовата обратност, во родовата девијантност или во родовата нетипичност – како што се обидуваат да прават некои критичари, кои им пристапуваат со постоунволско сфаќање на машката хомосексуалност како чисто сексуален и мажествен идентитет.366 Повеќето машки геј-културни практики, најпосле, од обожавањето диви до внатрешното украсување, излегуваат силно интонирани со женствени значења и нема потреба да се заматува тој факт.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто таквото симболично обесштетување е единствениот вид на обесштетување што можат да го очекуваат за она што, најпосле, е непоправлива и ненадоместлива загуба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Такво некое чувство неминовно подлежи на опасноста да се доживее како смислено, одиграно, натурено во лицата на луѓето, неавтентично или (со еден збор) наместено.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но кога геј-мажите се нарекуваат себеси во прво лице со зборовите „мајка ти“, или кога тагата ќе си ја претстават преку намерната тактика и театралноста на дрег-изведбата – преку ироничното имитирање на италијанските вдовици – тогаш го пригрнуваат токму тоа декласирање и ги сместуваат сопствените чувства во категоријата на мелодрамата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За геј-мажите, тогаш, задачата да го преведат чувството во општествен израз содржи невообичаено потешки предизвици кога чувството за кое станува збор е еротско.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во типично демократизирачки кампски гест, таа ја користи за себе и за сите други етикетата „мелодраматично“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако настрано дете можеби нема да си ги преведува еротските чувства во сексуална активност пред да порасне и пред да излезе од плакарот, што понекогаш може да потраe и многу години, тоа не значи дека тоа не доживува еротска привлечност кога сѐ уште е дете – вклучително и еротска привлечност од хомосексуален вид.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-женственоста во голема мера е хомосексуална појава, дотолку што истополовата желба не може да се раздружи од околностите во кои се создава; таа не е само израз на половата меѓупоставеност или на женственоста, без никаква еротска состојка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Толку многу чувства во тој свеж мирис од островот на неговото детство – љубов, тага, прекор, сеќавањата, му се туркаа во главата без ред.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во него се дигал тап бран на очајно чувство во кое се мешале сожалување (ја мразел но и ја сожалувал својата младост) и подмолност на немил сведок. Лежел и слушал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се чувствувал како казнет злосторник над чии умирања судбината продолжува да ги трупа ужасите на настанот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доаѓаш во срцевата градина да ја откинеш последната свената ружа... да ги уништиш последните чувства во мене.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Твојот нежен допир е најскапото нешто, што го поседувам во ова време, на влезот од сиромаштијата, што ги убива сите чувства во мене...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Знаеше дека веќе се гледаат себе си како го совладуваат длабокиот снег, а знаеше дека ќе биде најдобро кога би ги држало тоа до вечер, сѐ додека не стасаат во селото. Го ценеше тоа чувство во нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А чувството за тоа дека рацете им се исти, тоа чувство за близината, се враќаше кај него со секој нов дојден човек, со секој нов чивт набракнати раце, сѐ додека тоа чувство во него не израсна во некакво чудно чувствување како да си е дома, со тие луѓе во сините валкани комбинезони.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се шуткаше со тоа чувство во себе, како да растрчуваше наоколу со него, голорак, сеќаваше како се поти.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Свечерувањето пристапуваше тивко и Глигор со едно мирно чувство во себе трпеливо раскажуваше за своето последно бегство.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И мелодијата појасно и посилно трепереше во мрачнината и го копкаше тажното чувство во него, разбудуваше и растопуваше некоја болка.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Имам непријатно чувство во устата, јазикот сам почнува да прави бавни, неволни движења, што се повторуваат.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не можам да престанам да трчам, чувствувам дека кога се движам вака, летам. 24.30 Во некој ноќен клуб во Вест Енд (West End).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Толку многу чувства во мене. Убави, неодоливи. Ме прободе стрелата на Амор.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тоа заедничко чувство силно ги поврзуваше. Беше тоа заедничко победничко чувство во поразот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го пленеше добрината на својот полубрат, тивката и разборита нарав, братското чувство во нивната куќа во Битола.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Постојаното зуење и непроменливата бела светлина му предизвикуваа вртоглавица, некакво празно чувство во главата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во мислите се движеше од едно место на друго и се обидуваше, според чувството во телото, да утврди дали е нацуцулен високо во воздухот, или пак е закопан длабоко под земјата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Хелвиг се прашуваше дали можеби откако си замина Карл, се разбуди некое чувство во неа кон внукот?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
…ако малечката но впечатлива епизода со дебелиот е пример par exelance за пресметка со дистанцата како неприкосновена одалеченост зарем и јас досега не размислував премногу додека пишував наместо да доживувам не сокривајќи се зад зборот зад законите на добрата реченица зошто да не го излијам несигурното созревање на чувството во линијата на ракописот користеноста на дистанцата е научена од родителите од почитуваните учители кои со лесна иронија но убедени ја негуваа скапоцената логика на аргументите а што ако така сум вовлечен во не- -јас во светот преземен толку е тешко после сета умешност да се заглушат ушите да се отфрли мрежата да се признаеш себе си внатре сонцата жежат ли жежат усните немоќно сами се потсмеваат гнездото се урива веќе ме облева летото илјадници плави нестрпливи звуци ја оставаат зад себе молчеливата погрбавена сенка...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ја запомнив по чувството во кое ја сретив, блиска како љубовта во тебе што ми згина не ја допрев, а во мене се сви и ми го вети на небото звукот, кога тоа умре, а не мина.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Добро, се сложувам со тебе, можеби и не било сѐ токму по тој ред, како што јас си претпоставувам, но ако имало барем малку мајчинско чувство во неа, морала да постапи така, морала да се наоѓа само неколку чекори зад ќерка си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури, можам и да си помислам оти на моменти се јавувала во неа желбата да ѝ се јави!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Настапува супрематијата на апатија и мизантропија, ригидност во покажувањето на емоции и рустични груби чувства во катадневната хиперболична, токсична, сурова реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Стравот е посилно чувство од надежта, сомнежот ја нагризува свеста зошто луѓето ја изгубија и се отуѓија од верата, а и заборавија дека љубовта е причина за сѐ.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дозволив да се изгубам понесена од страстите и чувствата во оваа преубава фантазија каде времето стои, но тоа не е стварност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Морам да научам да го живеам овој живот кој го имам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Чиста форма е ова тело исполнето со некаква нематријална содржина, со искрени чувства кои бараат простор и време да го покажат своето постоење, совршени, завршени, неодоливо се стремат кон сплотувањето со друга чиста форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Зошто за некои луѓе е толку тешко заљубувањето, дури и страсните романтичари преку лириката ги изразуваа, излеваа страстите и чувствата во совршена уметничка форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
По анализата, извештајот на Еванс во Форин офис им бил отстапен на експертите од Јужниот оддел при Форин офис, кои биле задолжени за креирање на британската политика на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Основната причина за слободното манифестирање на македонските национални чувства во реонот на Лерин Еванс ги гледал, пред сè, во слабоста на Грчката влада и нејзината бавност да го воспостави авторитетот на државните органи во областа Лерин.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Продолжи, те молам, и со малку повеќе чувство во гласот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)