Но војникот наеднаш запре со крстењето и му врза една тешка шлаканица на момчето. Со истата рака со која се крстеше.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Што се однесува до мојата тема театарот, деновиве во дневниот печат прочитав како еден актер им удира врела шлаканица на други двајца чинители на театарскиот чин во нашава Македонија.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Шлаканицата на приквечерината го помодре лицето на улицата.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)