Како било и што било, што се прават тамошните луѓе штркови, другаш ќе ви кажам, браќа им рекол Силјан, сега згора-згора ќе ви кажам оти и јас се сторив штрк на двапати и едно цело лето сум ви седел овде на нашава куќа и сум патил триста маки; арно ама не верувам да ми верувате оти сум бил штрк.“
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Ако е ова смешно, уште посмешно е палењето свеќи по нашите цркви, високите шандани што светат ѓоа се од злато, а насадени во пјатата од песок, како штркови на една нога што кацнале меѓу молбите за умрените.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Би свадба, доби, и времето беше приближило да си одат штрковите на својот вилает.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)