шума (имн.) - е (гл.)

Шумата е таква: и да шепотиш, ќе ти се оѕвие.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оттука доаѓа: “Lucus a non luceat”. Шумата е наречена lucus бидејќи во неа е мрачно (non lucet). 56
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
А во што веруваше тој? Дали овој негов уморен чекор низ снежната шума е негова судбина или негова слободна волја?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)