шумолење (имн.) - на (предл.)

Се изжалува и се издавува во себе изговорливото свирење; завива кавалот, се потсмирува и заличува на шумолење на зрело пченично класје, се разбранува како немирен лет на сокол, се шири, ту паѓа, ту се подига, разбранува, согорува, истиснува солзи и незапирливо тече, лета кон домашните прагови, кон кратките љубовни мигови, топлите и незаборавни скришни бакнежи.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Преку дворот на црквата, продолжуваме по патеката, некогаш улицата што по разурнатото дрвено мовче водеше до предворјето на паркот, па низ падината се стрчуваме во шумичката, меѓу пријатниот самрак од ниските гранки, мовлестите пенушки на соборените тополи и шумолењето на блиската река, место создадено за средношколците љубовници.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Сега ми се меша шумолењето на водата од дождот со шумот од фонтаната.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Како што вели самата во својата песна „Поезија“- „Љубовта е поезија, поезијата е љубов“ (во претходната збирка „Полиглот на тишината“) целосно јасно укажувајќи на својата непресушна потреба секоја своја внатрешна состојба, надворешна иритација, секое најмало шумолење на лисјата или ветрот, да го искаже со стихови.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Освен шумолењето на лисјата, во воздухот се движеа и други ноќни шумови - ут ќе писнеше, еже ќе зашушкаше во сувата трева, осамен стар лисец ќе залаеше.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Не ќе се предадам, шепоти или мисли и чека и другата судбина да го охрабри со нешто од својот живот, настан или име или што и да е, а до неговиот слух, достасува само шумолење на дожд и пак - квичење, потоа тажачка на животно.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Што и да работеше, дел од неговото внимание беше свртено кон звуците на планината, кон шумолењето на дождот, настојувајќи од тие звуци да издвои и некој поинаков звук, што ќе го најави доаѓањето на неговите од село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Заскитуваше меѓу јасиките, го слушаше тихото шумолење на нивните трепетни жолти лисја, како да слушаше некоја волшебна музика, а потоа спокоен се враќаше кон колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Му се чинеше дека тоа е од доаѓањето на есента, од пријатните жолти бои на коријата, од тихото шумолење на јасиките.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Малку повнимателно наслушна, па сред едноличното шумолење на гората, успеа да издвои и придушен ѕвонеж на неколку ѕвончиња.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во шумолењето на капките неочекувано се вплете и продорен крик на жерави.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како шепотење на трева, како шумолење на гора.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да се посматра себе си во огледало, додека го слуша шумолењето на водата?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се чини ко амор да беше со своето копје долета ко орел, ме згази тешко по рамениците тешката нога негова со неможна сила ме згрчи душата ми ја собере во клопче, над очите ми испушти темен превез. Таму каде што шумат боровите, таму каде шумолењето на птиците во моето тело буеја, застана тој скитник на мостот, од бучните црвени води, застана таму каде отчукнува, ѕвоното на мојот живот...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ниту врапче да видиш, ниту врана да прелета, ниту црцор, ниту грачење, само шумолење на дождот...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Некаде длабоко во себе го чувствуваше шепотливото шумолење на трепетливите лисја од тополите, нивното палаво поигрување со летното ветре откај Осоговските Планини.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Трајче ја слушаше птичјата песна, шумолењето на гората и гргорењето на реката.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Во шумолењето на брановите што го исплакнуваа брегот го чу своето име.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ајде“, прошепоти девојчето. Полека трнаа низ ходникот; ги следеше шумолењето на студениот дожд.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)