ѕвезда (имн.) - наш (прид.)

- Огнот да го разгориме. - Да гори - да не би да ја одмине домаша наша момчето со огнено име и со длабоки очи - во кои се загледала Ѕвезда наша - и во нив пропаднала - небаре длабок вир...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Огнот не смее да згасне! - Никогаш не смее да згасне... така нарачала Ѕвезда наша.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Како што ни нарача Ѕвезда наша, оф, леле... - дорече снаата со офтеж откинат од душава страдна. ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ајде, крени се - да сториме како ни има нарачано Ѕвезда наша! - баба Петра фати да ги павка снегулките напластени врз плаќите на ничкосаната снаа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Снао моја Трајанице, ќерко моја Јаглике, од збор до збор ти кажувам - така ми има речено Ѕвезда наша - насон ми има речено - ама небаре најаве било - па спружив раце да си ја прегрнам - ама јавето било лажовно..
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Не, мајко, двете ќе го гледаме женското, Па нели на Ѕвезда наша ќе ѝ е прво моминско?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)