ѕвонче (имн.) - на (предл.)

Без да тропне на металното ѕвонче на капијата, влезе во дворот наврапито и запраша веднаш каде е Татко, без да нѐ погледне нас децата в очи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Некои деца ги забираат последните пашита со обесени ѕвончиња на вратот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги прими пакетите и, колку и нетрпеливо да ги очекуваше, сепак отиде прво да прилегне, при што речиси веднаш зајде во тврд сон, но по нецели петнаесетина минути на сон му се чу како ѕвончето на влезната врата ѕвони со некоја несфатлива алармантност, па се разбуди целиот испотен, недоспан и до преплашеност изненаден дека ѕвонењето на ѕвончето на влезната врата било само сон.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)