јад (имн.) - и (сврз.)

А Китан со жена му и син му вртеа кришум околу куќата на Танаил и со јад и лутина во срцето гледаа кој им доаѓа на честитање.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Збива и слуша исто такво збивање во нив не јачи ќуд на ѕвер туку јад и болка.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Колку само ужаси, крвопролевања, несреќа, жртви! За што? За јад и беда на сите нас!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Заплашувањето на првиот зимски здив внесуваше во нив бес - луташе таа мафија по улиците и оставаше зад себе јад и солзи.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Очите му беа набабрени, под нив висеа ќесички што видливо раснеа под тежина на јад и неисплакани солзи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Борис Калпак внимателно извлече сламче од грбавиот чкрапец на пушката.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И во овој толку краток збор таа не може да најде излез од кругот на секојдневните јадови и чемери.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крсто, стопанот нејзин, повеќе навреден отколку желен да спечалува, млада ја остави со единствениот син и замина за Америка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Споменот за синот како камен ја влече кон дното на очајот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Го заобиколи трњакот и влезе во питомината на која до пред една недела, изгледа, не беше ожнеана пченицата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Овој се намурти кога Анѓа го фрли ибрикот и стана простум, тресејќи ја својата побелена брада со јад и силно се провикна – Тука да се донесе таа кучка врзана – и строго ѝ се овргли на Ајша, оваа излезе низ вратата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И не знам зошто, ама некоја грутка ми го стегна грлото, градите ми се скаменија од јад и некоја мака, некој голем с`клет ме фати по тие наши пусти и крвави планини...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Раскажи ми твој’т помин, јадове и глоби, милвам ја да слушам, бабо прикаски од баби...
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Доста, бабо, плака, стенка, избриши си с'лзи, раскажи ми твој'т помин, јадове и глоби.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Во мигови на јад и очај помислуваше да му се освети на татко ѝ, да го убие.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)