јадење (имн.) - не (чест.)

Вас човек ни за јадење не може да ве прибере!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По живците ми гази: квалитетот на виното зависи од јадењето, вели, без јадење не се одредува неговата вредност.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој и седнувањето за јадење не го сакаше, зашто тоа бараше барем за момент да биде мирен.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
СИМОН: Веќе ни за јадење не чекате.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)