И ќе слушам како јазот го удира челото, како ги чеша слабините, плиска.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Градот е сив, градот е див во градот се чуствува огромен јаз го газат бездомници и криминалци а градот загаден сите ги голта Се шири смрдеа од ѓубре и стока дрогирана нација плаче за Европа од зградата копа мирис на манџа целото маало во канџа на ганџа
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)