Главните елементи на јазикот или човековиот говор се: органите за говор, нивното физиолошко работење, слухот, психолошкото воспримање на физиолошкото работење на органите преку слухот и присоединувањето кон восприманиот резултат на физиолошкото работење на органите на говорот или гласот или зборот, некое значење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тој човек може да ја употребува туѓата азбука и за гласови од неговиот јазик или да ги изложи своите мисли со помошта на туѓа азбука.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Фаик Коница задоволен од своите резултати му ја испраќа студијата на својот пријател Гијом Аполинер, со напомена дека и тој стигнува како него до истиот заклучок: странските зборови кои се влезени во еден јазик или треба да бидат сварени, или да бидат отфрлени!
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Но што да правиме со него, дали да предложиме да биде отстранет од балканските јазици или со наше толкување да остане во нашата листа на спорни османизми, односно турцизми?
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Пребаруваа и обајцата во свеста да не останала уште некоја значајна ориентална заемка која и натаму фрагментарно живеела отелотворена во просторот и можела да најде место во нивната конечна листа на (без)опасните турцизми.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
И тоа што денес не постои од тоа време, опстанало само во старите зборови, во заемките од туѓо потекло, кои луѓето со текот на времињата, немирите, војните, селидбите, новите идеологии ги преместувале од јазик во јазик или усилено ги чистеле од еден јазик, во потрага по совршената чистота, која никогаш не била достигната...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Никифор Правдољубивиот ќе забележи дека овој непомирлив противник на схоластиката, еден од најсамосвојните ученици на Музеумот, знаеше со иста непосредност да ги толкува Еуклидовната геометрија, Никомаховата теза за априорната егзистенција на броевите во духот на Творецот, најсуптилните финеси на античкиот јазик или да насмее со импровизираниот мим, често пародирајќи се и себе си како несмасен трговец.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Но знам дека отец Стефан таму беше и дека ми се спротивстави; знам дека или јазикот или ушите на отец Стефан неподобни му се за душата негова, чиста и благородна, и дека ова недоразбирање е плод на таа неподобност.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Неврохирургот Делгадо, еден од пионерите на електронскиот феномен на мислење, веќе 20 години ги лекува своите пациенти со имплантации.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Другите размислуваат за употреба на ‘интелигенцијата’ на компјутерот како интерна протеза: „Минијатурните плочки од силикон ќе ни овозможат моментно знаење на странски јазик или на теоријата на релативност.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Можеби немале критички јазик или метајазик со кој би објасниле што прават; најверојатно не би го ни формулирале образложението со поими што би ги разбрале формалистичките критичари: тие биле уметници и работеле според длабоко интернализирана естетска логика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Знаеле луѓето што прават.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби и немале јасна свест за значењето што го произведувале.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Неговата вредност прилично јасно се разбирала во времето на создавањето на филмот; најпосле, некој го осмислил кадарот и го поставил многу грижливо и обмислено – претпоставуваме за да го пренесе конкретниот ефект што сѐ уште го предизвикува толку силно, што да ти подзастане срцето.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Откако ја изнакажа целата оваа реченица и пол, Ане го дигна бинлакот и натегна од него завидливо долга голтка - дали да го омекне исушеното грло, дали да го овлажи скоравениот јазик или просто да земе здив пред да се врати на својата природа на молчење.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Венче внесена во книата чита задлабочена и одвреме навреме лизнува од сладоледот, а потоа брзо, за да не ѝ се стипи на јазикот или да не ѝ го здрви јазикот од студенило, одлизнатиот сладолед го вовлекува во устата и го голта.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Велиш: „Одам по рабовите“
- нели од рабови составуваш целина
однапред осудена на распад
- Ѓаволот на уништувањето бдее
над совршенството
држејќи долги остри ножички
меѓу прстите, па
слатко, со апетит
сецка, дроби, кастри
перверзно
смеејќи се
оти знае -
оние кои се изрежани
на ситно
без престан крварат
и бараат серум
во умешноста
да откриваат светови
што не можат да ги задржат
само за себе
па ги исплазуваат
како јазик
или, бараат пат под нозе
или, си го менуваат идентитетот
бегалици засекогаш
или, се претопоуваат во коктелите
на натурализацијата
асимилацијата
од оваа страна на границите
од онаа страна на границите
а тие, проклети,
се менуваат до бесвест
додека ние
паѓаме во вртоглава
инфлација
се занимаваме самите со себеси
онанично,
параноично
безочно !
Суво злато, делба
Сѐ друго е минато
- Македонија што ја нема
- Македонија, мрачен предмет
на желба
зар и тоа е Македонија
бездомничка
Македонија суво злато
Македонија подземен свет
глобок сон
тајна историја
темно време.
Алчна, одиш
во пресрет на судбината
и го бираш поголемото
од двете...
Земја си,
одбрана
да ја усовршува
поетиката на
делбата.
Да експлодира.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Многу години подоцна, во основното училиште, кога прв пат го учев францускиот јазик, Мајка ни го откри знаењето на овој јазик, кога требаше да направиме некој мал состав на француски јазик или да одговориме на прашањата од француската граматика.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сите негови темни внуци и роднини се криеја по гратчињата ширум светот, вршеа невидени работи со својот ум или вештерските прсти и белите заби; од небото фрлаа огнени јазици или пак итаа по шумите во облик на волци, под светлината на месечината.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)