Немале засолниште и пресметале: само така можеле да се борат.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
И потоа, кога погледнал повторно кон убиените, ги видел преостанатите шестмина како стануваат од бришаниот простор по последните свои истрели и се доближуваат со трчање и со голи јатагани или долги ками кон заседата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но тогаш го чул извикот на имењакот со златна обетка на увото да се влезе во крвавата тепачка со исти такви јатагани или со сорови и секири.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тешко можел да сфати, сега по смртта на момчето што можело да биде колкав што бил и неговиот син, дека патот на луѓето од Кукулино се протегал од смрт кон убивање.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)