„Тихо,“ рече тогаш, подавајќи ја раката за запознавање, но Азра не го слушна добро на што тој додаде „Тихомир, Тихо,“ наведнувајќи се над девојката со широка насмевка и љубезност кои во ситуацијата беа сосема неприродни. „Некои ме викаат Тише,“ ѝ шепна.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Тешко ја разбирам оваа извештачена срдечност, изнасилена љубезност која повеќе ми личи на облик на агресивност.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)