Горно маало на Долно маало жените им ги дупело, Долно маало на Горно маало ќерките им ги пупело!!? А слобода е, и тоа каква слобода!?
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Кучка, го мразеше и по петнаесетте години колку што беа разделени, и по куќата што ѝ ја остави за во неа да си го донесе новиот маж, и со парите што сѐ уште му ги земаше.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Кога ја слушаше како зборува со ќерка им, топлината во нејзиниот глас го омамуваше и го потсетуваше зошто воопшто и ја зел за жена.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Кога пред триесет години ја запозна, тој во неа ја препозна својата Шехеразада – нејзиниот глас, топол, мелодичен и лелеав, како свилен превез ги покриваше зборовите што му ги кажуваше, навидум обични, и им даваше и тежина и леснина, па тие де му ги притискаа градите де го подигаа една стапка од земјата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Иако таа страна вообичаено беше резервирана за семејството на зетот, таа се договори со ќерка им да седи таму, оти не можеше да поднесе дури ни да седи во негова близина.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Солзите не можеше да ѝ ги види, ѝ го гледаше само профилот, подбрадокот што го пуштила во текот на овие години и побелената коса која никогаш не ја обои, стокмена во кратка и уредна фризура, направена специјално за венчавката.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сега, на венчавката на девојката во бело застаната пред нив, ќерка им, по движењето на шамичето во нејзината рака тој знаеше дека, конечно, жена му плаче од среќа.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Сите ќерки им кажуваат на мајките, само ти мене никогаш ништо.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ох, си реков, од сите можни прашања нејзе баш ова, најглупавото и најнезгодното ѝ падна на памет.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тоа беше само елемент на административниот идентитет на ќерка им, додека нејзината личност им припаѓаше и на јудејскиот и на германскиот протестантски идентитет, но и на оној на католичкото мнозинство во средината во која сите живееја.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Разбравте!!! - згрме со толку силен глас, што ми се причини дека ќе ги исплаши не само Јово, Јовка, и ќерка им Сандра, комшиите од катот над нас, туку и Велика, Никола и нивните деца Влатко и Елена, кои живеат во мансардата.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Не беше поминал ни еден час, како со Кети, ќерка им, која е поголема од мене две години, учевме англиски од нејзината книга од Лондон.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Ни краток, ни долг, ни премногу тесен, ни премногу широк, со убав пад и лесно оформени ноздри.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Многу често ме будат нејзините родители кои гласно крескаат за ќерка им да ги чуе.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)