Си го закопале и му остајле една дуока, за да дишит, дури да доела умирачката и да му ја земит душата, као што си мислел тој.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Умрениот од ќотек ќе го исплачеш, ќе го опстажиш и ќе го закопаш и со времето болката ќе се залечи... ама осакатениот по цел ден го гледаш и по цел ден се плашиш за да не бидеш и ти сакат како него...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Овде коа сака човек работот, а коа не, не; тамо било инаку: сакаш, нејќиш, со сила те тераат на работа!
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Слушај вамо ти, метло сестро - је рекол - сега откога ќе си одам в чаршија јас, ќе станиш ти и ќе ја сметиш куќата, дворот и ќе суредиш с¯ што паднало наземи; ќе месиш леб; ќе зготвиш вечера и коа ќе си дојдам да биди готоо; слушај вамо, метло моја, мила сестро, тако ми таткоа душа, ти се колнам, ако готоо не го сториш ова што ти го велам, да знаиш оти страшен ќотек ќе ти удрам; ем знаиш како ќе те тепам?
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
- Е, ај лели велиш ти, мори жено - је рекол мажот - еве јас за првпат ќе ја простам, да ако не ме пориза утре, јас знам што ќотек ќе ја удрам, само ти крепи се, да видиш што ќе патит метлата.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
По патот и стретил еден богат чоек и 'и прашал шчо носат жив чоек на носило?
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)