И одеднаш, сонцето се навали сосема на планината и силен одблесок од едно стакло на џипот ме заслепи сосема; во моментот кога видов светлина, десет илјади пати посилна од сонцето, кога веќе не гледав ништо, одеднаш слушнав гласови: Тој: О, убава си, љубов моја, убава си!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во едниот од џиповите ме зедоа и мене.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Двајцата од џипот ме фатија за раменици и ме свлечкаа во една импровизирана соба, во аголот на хангарот, направена од лесонит, без прозорци.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Еден ден со џип ме префрлија до Горуша.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)