Впрочем не еднаш и ти го имаш речено тоа.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Впрочем не сум човек што не сонува па да не знам да направам разлика помеѓу сонуваното и она што обично се случува во присуство на денската светлина.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Впрочем не е тоа она што е чудно. Такви продавници сѐ повеќе и повеќе има.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Како тоа наеднаш, се прашував, најпофалуваните и најсаканите простори на желбите и намерите на мајка ми, се престоруваат проклети места што нудат толку малку надеж?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)