Кога Ѓурчин ми соопшти дека ќе сум морал да ја напуштам фотелјата и да се повлечам во предвремена пензија јас и нему му реков дека тоа е можеби најдоброто решение.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но тоа ти е животот: ти го плевиш а плевелот и понатаму расте. Се фатил за земјата и не се пушта.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Јас за воденицата и за Пребег сум се фатил. Иди, искорни ме ако можеш.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Можеби настаните што сега ги спомнувам му припаѓаат на некој друг свет каде што останале да се бркаат сенките. Или нешто слично на нив!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)