без (предл.) - никој (зам.)

Не е лесно без никој да чекориш. Не е шега да патуваш по патот тој.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Му се чинеше дека точно знае како изгледа да се седи во ваква соба, во фотелја покрај запалениот оган во каминот, со стапалата на оградата и со чајник закачен на куката: сосем сам, безбеден, без никој да го посматра, без глас што го следи, без секаков звук освен пиштењето на чајникот и пријателското отчукување на часовникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сите сме фрлени во овој несовршен, енигматски, интригантен свет, без каење тргнуваме во потрага на судбината, без никој да не праша дали сакаме да бидеме дел од непознато патешествие наречено живот чии крај е смртта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе се видиш еднаш неделно и толку, пак си сама без никој и ништо (солзи ми навреа на очите).
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Раката божја го закрили Рајчани... тивко нечујно без никој да разбере за намерата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Дури потоа тие мирно си отишле сами, без никој да ги гони.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сѐ впиваше Бошко што гледаше и слушаше, ама никој не погодуваше дека од чаршијата тој скришум се измолкнува, и без никој да знае, оди на пазарот за робје.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
По некое време, тие незабележително полека се искраднаа од распеаната атмосфера која владееше во куќата на газда Ѓорги и без никој да ги види излегоа на улица.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Студ. Сама. Во туѓина. Без никој свој. ...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сакав да се петелам пред Лу. Сакав да ѝ се покажам како важен научник, иако сето време знаев, без никој да ми каже што е во прашање.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Еден ден очите на сите ќе се уморат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Кога тогаш грешниците, една по една, ќе вежбаат јога и ќе танцуваат модерен балет без никој да ги задева.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
За кого живеам јас, овдека, без никој никаде, велам, а таму ме чекаат децата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)