А јадот толку растеше... Го исплака без време избраникот на својта град.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Без времето не постои ни универзумот а камо ли тука една корупка на која луѓето го препознаваат Марка на Гроздана Поповски.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)