Чекање, иако враќање нема. Но сепак срцето лудо бие, Тивкиот убиец, тагата, без отров убива. Секој нешто од друг крие.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Царски е патот на змиите:
ја сечат отмено поврвнината
на брановите, легнуваат по карпите
тивко, како сонце на залез
се лизнуваат меѓу нозе
очи в очи се судираат, исчезнуваат
без страст, без отров
секогаш совест од којашто извираат
водите, се ведат змејчињата
за да се одржи невидливата рамнотежа
- услов без којшто не може ништо на веков.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)