без (предл.) - татко (имн.)

Меѓу другите сиромаси што ги собра Мефаил од Дуње беше и Андон Волканоски, сирак, без мајка, без татко уште млад — на дваесет и пет шест години но затоа удомен уште на седумнаесетте, та имаше веќе четири-пет ситни деца, како од вреќа истурени.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но сега, без Татко, натажената мајка, колку и да се бореше ѝ остануваше верна во читањето, библиотеката тивко замираше.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Само сфатив дека Марина ќе живее не само без мајка, но, сѐ повеќе и повеќе и без татко.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
На Вера часовите, главно, ѝ беа попладне, така што Ели никогаш не остануваше без тато или Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Останаа деца без татковци, мајки без синови, жени без домаќини.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Без татко ти не враќај се в училиште!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
– „Пушти го, Велко чедо, штркот, пушти го, му рекла Неда, оти е гревота, зер и тој, завали, е некој вдовец ја вдовица како мене што сум без татка ти, еве ќе стори близу две години како поштукот му го нема.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Жал ми е за баба Роса! А и за тета Деспина! Баба Роса останала без маж, како и ти, а тетка Деспина и другите без татко, како јас, нели мамо?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Без татко ми Добре, најдобриот човек на светот, понекогаш не знам што правам.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И плач твој немил, некој вака лесно ја убил мајка, како ќе се живеј, твојто срце без татко се стега.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Утревечер мајката или мажот ѝ, знаејќи дека во сопчето отспротива стои тој и ги следи во мракот, ќе ги затворат капаците и така во неговата соба веќе нема да навлегува светлината што му вдахна живот, светлината во којашто наивно уживаше, којашто беше неговата единствена радост. Меѓутоа, не беше така.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
По неколку вечери, кога Тулио Бути како и обично гледаше во прозорецот на Машиеви, се вангелоса кога виде како во собата отспротива, каде што семејството обично вечераше, но овојпат без таткото, влегуваат госпоѓите Нини, неговата стопанка и ќерка ѝ и како таму ги пречекуваат како стари пријателки.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Поголемите синови ѝ се сронуваа во новите судири со животот, со преостанатиот дел од тежините на егзилот кој им остануваше во наследство, без Татко, што најмногу го докршуваше секогаш силното Мајкино срце, најсилниот жртвен браник на нашите животи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше тоа прв пат во животот на Мајка кога минуваше граница без Татко. Обратното се беше случувало многупати.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Останаа деца без татковци, мајки без синови, жени без домаќини.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Зошто ти е дете без татко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)