без (предл.) - никаков (прид.)

Последично, инкорпорацијата на електронскиот текст е одвоена од секоја претстава на активностите што бараат ‘стварно работно време’: текстот е вчитан (деривиран од пред-постоечка копија), прикажан, затворен и избришан без никаква врска со традиционалната работна сила и со интензивното време на дуплирачките процедури на истражување, печатење, копирање и архивирање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Природата на компјутерските фонтови, мрежните структури, и интерпретаци­јата на дигиталната информација е она заради што испарува традиционалната претстава за темпоралната и корпорациска величина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со други зборови, сопственикот на претпријатието се обиде, а најпрвин и „некако“ успеа во тоа, да го убеди судот дека Јакшиќ делувал самоиницијативно и без никаков налог да го отстранува дефектот, но и дополнително да го убеди дека на објектот немало надреден работник кој му ја делегирал таа задача!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, во септември 2002, таа направи и повеќе обиди да го разубеди директорот и правната служба за незаконитоста на одлуката – преку усни и писмени барања, но сето тоа остана без никаков ефективен одговор.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Поради кревањето глас и „бунењето“ против оваа свесна измама врз работниците, Љ. Н. е тргнат од работното место и е прогласен за технолошки вишок, заедно со други работници во новоформираната „Група 99“ (група која е составена од работници што го креваат гласот поради изиграноста и поради ова бунење 167 се прогласени за технолошки вишок и се избркани од работа).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По ова, тој две години останува дома – без работа, без никакви приходи и без пензиско и здравствено осигурување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Неговата потресна приказна поврзана со работничките права, накратко, започнува вака...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кирова, најпрво, испрати писмено барање до претседателот на синдикатот во кој членуваше – со цел да се разгледа нејзиниот проблем.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Притиснат од егзистенцијални проблеми и согледувајќи ја целокупната ситуација во Македонија на полето на „пазарот на труд“, како и многу други кои се приморани да донесат дома нешто за јадење – Јакшиќ, со своето тукушто формирано семејство, во 2002 одлучи и започна да работи во споменатата градежна фирма како општ работник – непријавен и без никакво осигурување.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Преку својот адвокат (Т. Китановски и неговиот заменик В. Бубевски) кои му ја изготвија тужбата тој, преку суд, побара од нив солидарно да ги покријат трошоците за лекување и да му исплатат оштета за претрпена болка и психофизички повреди со трајни последици, која според наша проценка беше доста фер и праведно побарана сума од 3.400.000 МКД (55.735 ЕУР) – со оглед на претрпените физички и душевни болки поради нагрденост, како и со оглед на трајниот карактер на последиците и намалената животна и работна активност за во иднина, односно пропуштената заработувачка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Ќе издржите вие, знам, ве познавам јас добро, сте влечеле и потежок товар. - нежно со шепот разговараше со својте коњи, мислиш комуницира со нив без никаква мака, а тие пак послушно го следеа неговиот говор, постапувајки според неговите мирни наредби знаејќи дека само така е можно да се успее во намерата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Не знам колку има значење, но гледам дека не е и без никакво значење што потекнуваш од онаа страна на реката, од местото на познатите крвави гумниња на кои со години вршеле твоите Кочови предци?“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој, дури, за копањето на бунарот ни ги потроши домашните пари, дури и моите и, една сума, што ѝ ја имав заштедено на помалата ќерка. Нѐ остави без никаква заштеда.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Без адреса, без никакви други податоци, лесно го пронајдов, речиси, во десетмилионскиот Париз - Кире карикатуристот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
НЕ ЗНАМ дали постои град, град на градовите, поубав, пораспеан, потопол, поромантичен, поурбанизиран, се разбира по Париз, во старата Европа од - Будимпешта. Без никакви претерувања. Токму така.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кај Ботеро, социјалната комедија не гаѓа грижи на совеста, неговите ликови се среќни накрај да бидат јавно, официјално, без никаков срам она што тие се во длабочината на душата; тие накрај се совпаѓаат со самите себе и тоа ги прави среќни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ина уредила вечерта да настапам со својата точка, во паузата на програмата; директорот ми рече дека настапувам без никаков хонорар и на своја одговорност; се согласив.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се случи вака: јас, за да се покажам подобар од Земанек (иако првпат седнував на мотоцикл), одеднаш притиснав на гаста, и веќе следниот миг предното тркало на мотоциклот се крена во воздух; газдата вресна, скокна, се исплаши, но ништо не се случи: јас продолжив да возам само на задното тркало без никаков проблем, и така возев неколку минути, на рамниот дел од патеката, напред и назад!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ако уводничарот имал намера читателите да ја сфатат хумористичната поента на карикатурата, тогаш сигурно очекувал без никаков проблем да ги забележат и многуте алузии на машкото геј- културно градиво на кое пред малку се осврнав. ‌Ова само по себе сведочи за појавата што цело време ја викам геј- иницијација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кај крвните врски, кои ни се наметнати по силата на нештата (или по божја волја), немаме многу избор – се раѓаме заради свесната одлука или не толку свесните постапки на нашите родители, без никакво учество од наша страна, и на овој свет носиме единствена, неповторлива комбинација на нивните гени.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Стана и отиде на прозорецот, печката зад него беше усвитена од жар, беше слободен и отпуштен, свикнат и смирен во таа темничина, како полжав под своето самарче, без никаква желба за бунење, а неговото тело не бунцаше за ниеден ненаправен чекор, само едно тивко преместување во таа просторија, во таа долина, која сега ги тераше полека сите свои жители да се јават, како при некое чудно повечерие, да испуштат од себе по некој глас, секој по некој свој писок, или по некое будно око.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Без ништо поколебано и без никаква преграда.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој сето тоа го правеше по некоја своја далечна навика, без никаква помисла за очекување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, уште веднаш потоа мечката пак се сврте кон него, застана сега веќе без никакво двоумење, решена да достои на својот грабеж, како и таа да знаеше дека тој во пушката има само уште два фишека, просто подметнувајќи му го своето тело за тој да ги исфрли уште нив и потоа да ја пушти на мир.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Змејко сега само ја гледаше таа парталава прилика, таа кобна сенка на сѐ што е измачено, и нејзината изострена, прегладнета и премалена од тоа муцка, што просто болеше со тоа колку беше бессилна, додека лудечки матниот поглед од неговите чиниш празни, чиниш истечени и без никаков одблесок очи, бликаше со една тапа стрвност.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш без никакви стеги можеме душата и мозокот слободно да ги пуштаме на „пасење“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Без никакво офкање се струполи од столот. - Бргу, Радо, повикај брза помош! - најприсебен беше Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Наша задача е да издадеме триесет странички монографија во која накратко, за најширокиот таргет, ќе го отслика целокупниот успех поврзан со дваесетте години, според мене, лично без никаква дилема, сосем коректно и успешно владеење на генералот Стојан.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Бојана се насмевна. - Без никакви планови Алек, вечерва ти како кавалер спиеш на подот!
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Пишувам од самоилузија, од поместување; а бидејќи пишувам од меѓупросторот, непрекинато ги повикувам другите да ги побараат своите меѓупростори и од нив да ја набљудуваат градината во која стеблата раѓаат плодови што се, без никаков сомнеж, скапоцености.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа се суштества без никаков социјален интерес.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зачудено го гледаше Камилски, кој со извишен глас продолжи: Декарт ги советуваше изгубените патници да не талкаат, час свртувајќи лево, час десно, без да запираат никаде, туку постојано да чекорат само во ист прав правец, напред, само напред без никаква промена да не ги принудат да го променат овој тек!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Веднаш, без точки, без запирки, без никаква интерпункција почнав да читам, запалив како од митралез.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кејтеновиот син беше еден од оние млади бедници што во домот дојде без карактеристика, без никаков реверс. Проклет да бидам, реверс.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во капитализмот, обидите за итра добивка (во случајов, зголемување на бројот на жители за кои ќе се плаќаат такси без никакво вложување) сепак не можат да се сметаат за нечија фатална грешка, зашто, во спротивно, не ќе постоеше брзиот и лесен пресврт на капитал…
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
И така се случи стариот градинар на Картагина, Раиз, прв да ме извести за почетокот на палестинско-американските разговори во Картагина. На свој мирен, едноставен начин.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Без никаква драматичност на која наседнуваа и поистакнатите дипломати!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја симнав пушката од рамо, ја ставив на готовс и се упатив кон селото без никаква заштита.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој виде пет прсти и тоа без никаква деформација.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Гаврил, без никаков комплекс што неговото семејство доаѓа од една мала далечна земја, се гордееше со нас и гледаше да нѐ запознае со повеќе другари и другарки од пливањето, од факултетот по информатички науки, цимери од кампусот, од организацијата на интернационални студенти, со неговите професори, тренерите по пливање и многу други.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
По цела ноќ гори кандила во нивното заградено, наутро заминува со оние што одат по работа на индустрискиот колосек со стиснати книги во премрзнатите раце, а на пладне, враќајќи се од часови, останува на индустрискиот колосек или да фрла јаглен со лопатата од вагонот надвор или да реди дрва за огрев што вагоните ќе ги изблуат без никаков ред.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
По некое време, Бах побарал од кралот да му предложи некоја тема за од неа веднаш да импровизира фуга, без никаква подготовка.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Од камен соѕидани, од едно одделение, немалтерисани ни однатре, а камо ли однадвор, без никакво душеме, со две врати: една голема на средето на ѕидот, обично на источниот ѕид, другата малечка, само човек да може да се протне со наведена глава, на спротивната страна од големата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Без никаков увод, Сретен Јаворов, како што беше најавено, му даде збор на биологот Цветан Горски.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Имаш фина девојка – го крена погледот Грофот. – Но каква корист од тоа? – додаде многу невкусно и ме погледна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Самата му се придружила на службеникот кој бил испратен да те доведе. Без никаква принуда.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Онака, сосема случајно, без никаква намера го реков ова.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ти ветувам, еве без никакви условувања, дека ќе ти одговорам со Да! Зар не е така полесно?“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Валентина Васон јадела некои божествени печурки во Мексико и се видела себе како се наоѓа во Версај во 18 век слушајќи некоја Моцартова музика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На неа почнав да работам во септември 1963.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во идеални услови, јавната сфера е арена каде поединците учествуваат во дискусија за прашањата од заеднички интерес, во атмосфера без никаква присила и нееднаквост кои би можеле да влијаат врз индивидуалните мислења или да ги оставаат без глас.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Буржоаската јавна сфера се заснова на принципите на отворена дискусија и користење на дискурзивната аргументација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Почекав другите да си легнат, да ги одремат попладневните часови по обилниот ручек, за да имам малку време да поминам сам во тоалетот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навистина, мојот цимер се погоди да биде младо момче со слични убедувања и интереси како моите, така што трите дена ги минавме во разговори и без никакви расправии и недоразбирања.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тука имаше и една посебна просторија Неколку дрвени скалички водеа до мала просторија без никаков прозор на неа.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Зелените ливади зад кои се протегаа шуми беа од трите страни на селото, а од четвртата високо кон небо се издигаа големи карпи и цело едно брдо без никаква вегетација.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кога и други домаќини во текот на патувањето ми ги упатува истите зборови дека „ме читале”, без никаков одговор на моето прашање, беше јасна наметната провокативна алузија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше време кога во градот крај реката идеа абери од родниот град крај езерото за интернација на блиски, за затворање на овој или оној од семејството без никаква вина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Назад се врати со сликата на Димостена во себе, онаа од деновите пред да го затворат: мило лице развлечено во горчлива насмевка и падната коса која му го затскрива едното око, а во другото без никаква порака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сама и без никаков страв стигнав таму, убаво се сместив, во соба со поглед на градот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Во следниот момент ми пријде еден од двајцата познати пејачи и без никаква најава ми го побара бројот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ете токму така беше, јас ја дадов мојата чувана и пазена душа на такво разгалено детиште и тоа без никаков срам ниту страв ја престори во прашина.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)