Го забележија двајцата и ситно се закикотија, в дланки.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Веќе ти е платното в дланка и четката и боите и раката прв пат ја чувствува изненадата на непознатите трпки.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Го нурнав влажното лице в дланки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Се откинува листот и мислиш право в дланка ќе ти падне, а додека го чекаш, поддувнува ветер, го разигрува и префрлува меѓу земјанките, на патеките.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Добро“, рече пред да ја затвори вратата зад себе. „Ќе го разбереш и самиот она што сакав да ти го кажам.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Но, веднаш потоа ластарестото тело просто се свитка под Змејковата рака, со која тој го присили пак да седне, притискајќи го надолу и држејќи ја в дланка сосема слободно исколчената клучна коска на неговото рамо под литата облека.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)