Само одиме и збиваме со душата в заби.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само нивните извршители, со чорапа на глава, со ножот в заби, под ознаката на тигар, мртовечка глава, црни и бели птичишта, оцила, шаховски табли, полумесечини, кружат низ територијата на јужнословенските стада и го земаат својот секојдневен данок во крв, пари и недвижнини.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„... И кога клечи е многу голем, и тежи, и пречи тоа купче што зафаќа место, небаре в заб заглавено тесто” Или во песната „Размислувам за...”, каде текот на свеста поентира во дискурзивното индиго на „ангажираноста и деганжираноста”:
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Таа може в заби да ме земе и кај сака да ме однесе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И мене ми е душата в заби, што се вели, ама не запирам со одење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)