в (предл.) - миг (имн.)

Денес што е за подбив и смешка Со утрешна смисла в миг го озаконува.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
В миг праската блесна во златен сјај, засенувајќи ја и самата месечина.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тогаш не можеше да се види, како што очите не можат самите себе да се видат, не можеше да ѝ се придаде никаков епитет, зашто истиот согоруваше в мигот на доживеаното. Смешно.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Прескокнувајќи ги следните стихови се задржа на крајот: - Кај и да одиш каење нема Сѐ што е речено корења пушта Тоа што в миг ќе каже уста Ни реки бистри не ќе го сперат“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ѕвезда заџарена во него. Врз очите негови в миг превези паднаа.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)