Легнете далеку еден од друг И в соне шум на море кога ќе ве разбуди Лека веќе ви нема.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Угреа само в соне, во една замаглена злата, Кога догоруваше и времето и кога и земјата на прсти се дигна скрбно пеејќи врз нашата пепел клета: - За многаја лета, за многаја лета.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)