Меѓу нечовечките животни, одредени домашни галеничиња (освен, можеби, тропските рипчиња во аквариум кои положуваат јајца и обично се бањаат во анонимни јата од приближно пет-шест, за разлика од повеќе индивидуализираните животни што раѓаат живи младенчиња), но претставници на класа за сите други видови од кои човек ќе реши да се прости: по еден син рак или кралска пеперутка или црноглава сеница наместо сите, итн.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Не можам да смислам куче врзано на балкон, птица во кафез, риба во аквариум...“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Следниот ќе го преправам во аквариум.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
„Нејќам“, одбивам, „животинчињата не се чуваат во зграда!
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
А и ние испоседнати во кафето „Аквариус” како во аквариум: едни шмркаат, други прегласно сркаат. Тодорова сабота е.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Така, колку повеќе се отуѓуваше од своите колеги на работа што се придржуваа до востановената методологија во практиката и до малограѓанскиот начин на животот, Миха сѐ повеќе се доближуваше до шареновидниот и контроверзен свет на јавниот и културен живот, движејќи се во него како риба одгледана во аквариум, а пуштена во отворени води.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Во кафето „Аквариус” седиме речиси како во аквариум.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
Пред очите на Невенче трепереше и се црвенееше прекрасна рипка ставена во аквариум голем како најголема топка.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)