Јоше оди пред мене и само погледнува во гајдата. Ја милува, ко дете.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
По завршувањето на војната, по враќањето дома, искривената вилица Темелко ја исправи со дување во гајдата, со често свирење радосен што се врати жив.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)