Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Тие со месеци не излегуваат од станот!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Еднаш во годината кога станот беше слободен ти ми кажа дека баш тогаш не ти било до ништо!

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Државата, до ден денес, остана да биде втор најголем акционер – со 46% од акциите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Наградата на извршителот за извршените дејствија, извршителот ја определува според видот на извршната исправа 295 296 Табела 1 Цена за Награда Износ на главно побарување администрирање за извршените дејствија на предмет 1 до 50 ЕУР 5 ЕУР 7,5 ЕУР 2 над 50 до 100 ЕУР 6 ЕУР 10 ЕУР 3 над 100 до 300 ЕУР 7 ЕУР 15 ЕУР и видот на побарувањето кое треба да се изврши, како и според 4 над 300 до 500 ЕУР 8 ЕУР 35 ЕУР 5 над 500 до 1.000 ЕУР 9 ЕУР 40 ЕУР 6 над 1.000 до 2000 ЕУР 25 ЕУР 9% од наплатениот износ, но не помалку од 50 ЕУР 7 над 2.000 до 3000 ЕУР 30 ЕУР 8% од наплатениот износ, но не помалку од 60 ЕУР износот на главното побарување утврдено во извршната исправа 8 над 3.000 до 4000 ЕУР 35 ЕУР 7,5% од наплатениот износ, но не помалку од 100 ЕУР 9 над 4.000 до 5000 ЕУР 40 ЕУР 7% од наплатениот износ, но не помалку од 140 ЕУР 10 над 5.000 до 7000 ЕУР 45 ЕУР 6,5% од наплатениот износ, но не помалку од 160 ЕУР 11 над 7.000 до 9000 ЕУР 50 ЕУР 6% од наплатениот износ, но не помалку од 210 ЕУР кај паричните побарувања, односно вредноста на предметот на 12 над 9.000 до 11000 ЕУР 55 ЕУР 5,5% од наплатениот износ, но не помалку од 240 ЕУР 13 над 11.000 до 15 00 ЕУР 60 ЕУР 5 % од наплатениот износ, но не помалку од 280 ЕУР 14 над 15.000 до 25000 ЕУР 80 ЕУР 4% од наплатениот износ, но не помалку од 380 ЕУР 15 над 25.000 до 40000 ЕУР 95 ЕУР 3,2% од наплатениот износ, но не помалку од 480 ЕУР извршување кај непаричните побарувања утврдена во извршната 16 над 40.000 до 60000 ЕУР 115 ЕУР 2,5% од наплатениот износ, но не помалку од 640 ЕУР 17 над 60.000 до 100000 ЕУР 125 ЕУР 2% од наплатениот износ, но не помалку од 800 ЕУР 18 над 100.000 до 200 000 ЕУР 135 ЕУР 1,6% од наплатениот износ, но не помалку од 1200 ЕУР 19 над 200.000 ЕУР 150 ЕУР 1,2 % од наплатениот износ, исправа (чл. 5, ст.1 од ИТ). но не помалку од 1600 ЕУР Табела 2 Извршни дејствија Чинење / Цена 1 Копија 0,5 ЕУР 2 Изготвување на каматна листа 1 ЕУР по стапка 3 Препис на сопствен документ 0,5 ЕУР од страна 30 % од цената на литар гориво што го 4 Доаѓање до местото на извршување, но не со превоз од странките, доколку користи автомобилот - за секој изминат местото е подалеку од 5 км. од седиштето на извршителот километар Изготвување на барања за лични податоци на должникот и барања за 5 ЕУР по барање, но не повеќе од 5 податоци и информации за имотната состојба на должникот 30 ЕУР за сите барања 6 Увид во регистерска влошка и во трговски книги 15 ЕУР 7 Изготвување налог за извршување 20 ЕУР 8 Изготвување на записници 32 ЕУР 9 Изготвување на заклучоци 16 ЕУР 10 Изготвување на службена белешка за прием на писмено заради доставување 3 ЕУР 297 и дејствијата преземани заради доставување согласно закон 298 11 Извршување на дејствие на попис/забелешка наместо попис за недвижност 48 ЕУР за 1 час дејствие 12 Извршување на дејствие на попис, пленидба и продажба на подвижни 48 ЕУР за 1 час дејствие предмети 13 Извршување на дејствие на јавно наддавање 48 ЕУР за 1 час дејствие 14 Извршување на дејствија согласно член 218-232 од Законот за извршување 48 ЕУР по 1 час дејствие 15 Изготвување договор/записник за продажба со непосредна спогодба 30 ЕУР 16 Успешна лична достава на судски писмена и други писмена кои 20 ЕУР за достава до едно лице произлегуваат од вршењето на работата на извршителот до должникот Непосредно предавање на судски писмена и други писмена кои 17 произлегуваат од работата на извршителот до државни органи, јавни 6 ЕУР институции, носители на платен промет и доверител Достава на судски писмена и други писмена кои произлегуваат од работата 18 на извршителот до државни органи, јавни институции, носители на платен Реален трошок во висина на поштарина промет и доверител по пошта 19 Составување на одговор на приговор 45 ЕУР 20 Разгледување на подвижни предмети и недвижности 15 ЕУР час 21 Присуство на судско рочиште по приговор 45 ЕУР 22 Реални трошоци настанати при преземањето на извршните дејствија Во стварен износ и такси

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во годините после влегувањето на странскиот инвеститор, условите за работа наместо да се подобруваат полека почнуваат да се влошуваат, а меѓусебно потпишаниот договор меѓу работниците и новите газди, во кој беа регулирани меѓусебните права и обврски, остана само мртво слово на хартија...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Како своевидно резиме, по вака спроведената студија, а врз основа на презентираните искуства на дел од македонските работници кои, во годините наназад, се одважија да водат работни спорови против своите работодавачи – можеме да ги нотираме следниве присутни проблеми, на чие отклонување активистите на ДСП „Ленка“ имаат намера поинтензивно да работат во периодот кој следи: 1) Недоволно познавање на работничките права Особено зачудува, а на моменти иритира и обескуражува, евидентната незаинтересираност на работниците за осознавањето, макар и на основните права од работен однос, а камоли пак за запознавањето со начините на нивна заштита и унапредување.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Доверителот и извршителот може да се договорат да го одложат плаќањето на цената на извршните дејствија до завршување на извршувањето, освен за реалните трошоци кои произлегуваат од извршните дејствија (чл. 4, ИТ).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Учителот откако ги откри овие самотници во планината, ги засака како свои, одеше таму трипати во годината и им носеше топла облека, храна, шеќер и сол.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Градоначалникот беше човек во години, одмерен, макар што ги знаеше границите на својата власт, а кога беа со партискиот секретар на градот еден спроти друг, му ја препушташе нему иницијативата, овој пат му стана веднаш јасно дека сам треба да ја преземе иницијативата.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Полека светот се осветлуваше од дневната светлина, моето одајче исто така, и јас можев да ги распознаам одделните линии и бои на шарите на ѕидовите правени во годините изминати од еден самоук сликар, всушност бојаџија со дарба.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Но, вадењето на мозокот, јас како напосреден сведок на настанот, го доживеав како некој ритуален чин, како трофеј што треба да се додели на најуспешниот во годината, оној со најмногу постигнати признанија и најдалекусежни успеси.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Арена понуди елиптичен поглед врз неговите перформанси, објекти и инсталации во годините во кои Бојс за првпат почна да привлекува голем интерес.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Претставени се околу 400 дела, главно фото-материјал од 60-тите и раните 70-ти.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

„Без патен налог и патна сметка - се слуша шегата - „такси-службата нема да го превезе дури ниту Дедо Мраз, кој во градот доаѓа еднаш во годината“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Вистинско маче, мачки, ех, ни јас не ги бркам, барем не ми се годините за тоа, воздивнува К* додека се’ повеќе се оладува, ама да ме видеше некој додека бев помлад, се потсетува К* на деновите на својата не толку далечна младост, повеќе правејќи се важен пред самиот себеси, отколку што навистина сеќавајќи се на минатото, а и мачето не е премногу старо, си мисли К*, иако за мачешката возраст, таа би била вистинско маче, ја пребројува К* разликата во години меѓу нив.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Влегува со страв божји во Светињата над светиите, во просторијата на храмот каде што само еднаш во годината, токму на овој ден само тој има право да влезе.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Агата пак, се грижи за нивната егзистенција која сè повеќе зависи од часовите по музика, како што пензијата останата од татко ѝ од година во година станува сè поскромна.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Заминувањето во царството небесно, од година во година, сè повеќе го преокупира како есхатолошка тема со која рабинот се занимава и како духовник, но таа тема сè повеќе и го заплашува; и него, како впрочем и секој друг човек на негова возраст.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

- „Мамо, зар сега да ги правиме тие адети?“ - „Стегни срце, за овие пилци еднаш е прочка во годината“.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Многупати учителот на часовите по сметање нѐ тераше да пресметуваме колку пати ѕвончето во годината ни штракнува од еден час до друг, или од еден одмор до друг.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Ако биде редовна на тренинзите, в година ќе влезе во екипата.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се растрчаа низ теренот и секоја убава комбинација заврши со фрлање во кош и најчесто со погодок.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Едните во бели, другите во сини дресови истрчаа на игралиштето, застанаа спроти и сложно се поздравија: - Здраво! Здраво! Здраво!

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

“16 Како во годините пред почетокот на Втората светска војна, исто така и во годините на војната СОЕ, во однос на балканските држави, имала различен стратегиски пристап.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Каснавме од питата тикуш, но таа го немаше оној вкус од времето кога Мајка ни го месеше еднаш во годината, од заштедените трошки, но со Татко, здрав и ведар, покрај нас.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Чекореше низ скалите на времето, од ден во ден, од месец во месец, од година во година, од век во век...

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Поинтензивно почнал да се занимава со пишување во гимназиските години во Битола, учествувајќи активно во литературната дружина при Гимназијата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Склоноста кон пишувањето Иван Точко ја почувствувал уште во годините на нижото гимназиско образование во Охрид, пишувајќи песнички, раскази, па дури и еден драмски обид.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Шумарот беше натрескан како ќутук. Еднаш во годината е Илинден!

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Барем три, четири месеци во годината, уште од најраните детски години, тој престојуваше в планина.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

За овој период на својот живот, тој подоцна ќе рече: „Во годините на школувањето, секој си го бара својот стил, јас, пред сѐ, го барав мајсторството“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Од друга страна, на насловната страна на делото “Mundus subter- raneus”, се прикажува светот како топка со која управува раката на господ и која се врти со помош на здивот од дванаесет луѓе, на кои им одговараат дванаесетте месеци во годината или пак, знаците на хороскопот.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

МУДРЕЦИТЕ НА ПАТОТ НА НЕИЗВЕСНОСТА Студено беше додека доаѓавме Поточно најлошо доба во годината (Според Т.С.Елиот)

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Овој расказ на Христов спаѓа во триесет и четирите најдобри раскази што биле избрани за Антологијата од вкупно сто и педесетте раскази колку што биле објавени во разни списанија во годините 1933 и 1934 година.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Се разбира дека тоа не е сѐ. Социјализмот во мојата претстава почнува некаде од некои газиени ламби, со право на одвај четири тетратки во годината во гимназиските клупи и со многу транспаренти и пароли против студот; со први куси панталони од излитено вејничко ќебе што ќе ги облечеш одвај на твојата шеснаесетта година за да прошеташ низ полето што сѐ уште потсетуваше како да е „во војнички цокули обуено...“

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Поголема гадост во години нишки, рамнодушноста сети, дека е час за презир со молк на глас.

„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)

Во изминативе три децении имаше огромна преобразба на материјалната основа на геј-живеењето во САД, како и во други велеградски средишта.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа преобразба имаше коренито влијание врз обликот на геј-живеењето и на геј-културата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Поточно, од релативната изолираност на гратчињата или од селските подрачја, геј-мажите се селеа во одредени градски подрачја, во таканаречените геј-гета што се обликуваа во главните велеградски центри. ‌Концентрацијата на многубројните геј-луѓе во одредени урбани маала имаше решавачки политички, стопански и културни последици.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Исход е на три големи настани: на рекапитализацијата на внатрешниот дел од градот и на последователната гентрификација на градските маала; на епидемијата на ХИВ/сида и на изумувањето на интернетот. ‌За да се согледа природата на промената и на нејзините решавачки, далекосежни ефекти, треба да се присетиме на околностите во кои се појавила геј-културата во годините што непосредно им претходеа на тие три големи настани.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Џуди Гарланд, пак, станала жариште на еден машки геј-култ во годините пред Стоунвол бидејќи, далеку од тоа дека нашла нови зборови да го опише настраното искуство, сепак, некако им дала глас на неискажливите копнежи на геј-мажите без воопшто да ги изусти.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Некои од овие забуни се можеби генерациски.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Привидниот пад на геј-културата, всушност, произлегува од структурни причини што немаат многу врска со сѐ поголемата општествена прифатеност на хомосексуалноста.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, класика е делумно поради тоа колку јасно и отворено артикулира едно искуство на настран идентитет кое дотогаш ретко се опишувало со толку луциден, трогателен јазик. (Можеби Бет Гринфилд сакала да го замени тој класичен срчен крик за лезбејскиот/трансродовиот јад, романот на Редклиф Хал Бунарот на осаменоста од 1928 г., со некоја политички не толку недрага, посовремена верзија).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Романот на Фајнберг е класика и битно влијаел врз читателите насекаде во светот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Според 1313-та страница на „Историјата на тајните“ Ниќифор Правдољубивиот, создадена паралелно во мемливата темнина на затворот со прочуената негова Историја на пресветлото царство, во 101 книга, патрицијот го напушта градот, во годината на последното ходочестие, на 17 октомври, три дена пред почетокот на процесиите.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Жени и мажи во години држеа ред, молчаливо подаваа карточиња, а жената од другата страна со ножици сечеше делови од картончето и потоа од големата тепција со нож сечеше пченкарен леб.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Пред вратата нѐ пречека жена во години.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Таму на боиштето од каде ги извлекуваа, ранетите велеа дека ги извлекуваа и ги носеа жени во години и ги носеа се до горе, до местото каде што чекаа камионите.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бројки... и штом затвориш очи чиниш живнуваат, се насмевнуваат и ветуваат дека денес, утре, задутре, в година ќе си дојдат.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Жени, мажи во години, старци, доенчиња Црневица местото се стори. Сѐ наши луѓе.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Храбри ли беа тие момчиња и девојки, родени во годините од 1920 до 1930 кои беа стожерот на Грамос и на Вичо?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

6. На пат за селото Иеропиги 19, надвор од Месопотамија20, седнат скраја од патот, не пресретна маж во години.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

По изгледот и ставата – човек во години.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Бидејќи спиевме во иста соба, јас во тие часови повторно како да се враќав во годините кога бев мала.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Во криковите на тие ноќи кои се прелеваат едни во други и се нижат во години, има луѓе кои остануваат неми, кои копнеат по тишина, кои сакаат само едно малечко парче од овој свет во кој би можеле безбедно да ја свијат главата и да преноќат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа беше во годината кога брат ми се беше запишал на Медицинскиот факултет.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ја слушав во тие ноќи Клара како забрзано дише, како плаче, ја слушав како се моли иако не знае кому да ја упати молитвата затоа што од Бог се откажала одамна, откако тој се откажал од неа, ја слушав Клара како ја прекинува молбата, и како престанува со плачењето, ги шмркнува мрсулите и се издишува.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Бевме во годините на неискуството, кога уште се мисли со срцето, кога беспоговорно се верува во мислите запишани од философите, кога како свои се чувствуваат сладоста на стиховите заплиснати од радоста, и горкоста на песните исцедени од очајот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Се прашувавме што сме сега, но погледнувавме и во она што бевме, затоа што знаевме дека во човечкото суштество постојат сите негови слоеви, и низ неговата сегашност проблеснува сѐ она што некогаш било важно и не станало закржлавен остаток од минатото туку извор на светлина кој го оплеменува ликот; си го раскажувавме минатото.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Одевме во ист правец, но тие одеа брзо, и јас се поттргнав, се залепив до ѕидот на една куќа.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тргнав кон плоштадот, и во една од уличките ме пресретна толпа луѓе – такви толпи често ѕиркав низ прозорецот на нашиот стан во Виена во годините кои следеа, но оваа толпа не беше составена од униформирани луѓе, туку од маскирани: беше време на венецискиот карневал, и секакви суштества протрчуваа сега крај мене – принцези и питачи, владетели и робови, луѓе-риби и луѓе-птици.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во сите тие гласови го немаше гласот на Клара Климт, во криковите на тие ноќи кои се прелеваа едни во други и се нижеа во години, во моите обиди да ги чујам нејзините ноќи, Клара остануваше нема, Клара копнееше по тишина, Клара сакаше само едно малечко парче од овој свет во кој би можела безбедно да ја свие главата и да преноќи.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ја гледав сѐ поретко.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Мојата мајка Амалија Натансон уште била во годините на невините мечтаења кога нејзините родители, без да ја прашаат, го договориле нејзиниот брак со трговецот со волна Јакоб Фројд, кој веќе бил вдовец и тукушто станал дедо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Со сопругот, кој бил постар од татко ѝ , морала да замине од Виена во едно малечко гратче, каде што заборавила да мечтае и да плаче.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Три пати во годината заедно со сите Густави одеше низ Виена, за да им купи облека.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Бевме во оние години кога зборовите не се раѓаат од празно и не паѓаат во празно, во времето кога зборовите потекуваат од суштината на постоењето и, изговорени, таму се враќаат; бевме во годините на неискуството, кога уште не бевме влегле во смртно-сериозната тривијалност на животот, па можевме наивно да зборуваме за возвишените нешта, оние кои искуството ги отфрла затоа што се бесполезни и неупотребливи како што е неупотребливо парче небо.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Во ноќите тие забрзано дишат, или плачат, или се молат иако не знаат кому да му ја упатат молитвата затоа што од Бог се откажале одамна, откако тој се откажал од нив.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Беше тоа време на промени: дедо умре и неговата продавница им припадна на нашите родители; мама веќе не рибаше подови кај богатите семејства туку му помагаше на татко во продавницата; се преселивме во поголем стан на улицата Кајзер Јозеф.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Од година во година таа станувала средиште на многу сказни и приказни.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Тие ја составија во Бугарија основата на работењето во полза на Македонија. 117 „Гркоманите” во Белград од година во година се зголемуваа со нови „гркомани” и „бугаромани” но и едните и другите внатре во Србија мачно се преобрнуваа во „србомани”.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ова ме наведува да се прашам што би напишале луѓето кои ги користат и чувствата и мислата истовремено, ако за тоа имаат можности на билетите или на некоја дозволена површина за пишување после гледањето на претставата продуцирана од наша театарска куќа, а во која токму во Годината на македонскиот јазик, се зборува на англиски?

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Колку што можам да се сетам, во годините кога јас и нана ми интензивно одевме на црква, во црквата имаше многу малку луѓе, да не кажам, верници.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Кутрите, од страв дека се жива бласфемија во музиката, она што сакаа да го кажат пеејќи, го кажаа на туѓ јазик и тоа во годината која е прогласена за Година на македонскиот јазик.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Разговарале и се смееле, никој од нив не претпоставувал дека во пустелијата ќе сретнат жив човек.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тоа бил миг што еднаш во годината се јавува: наеднаш од две страни зачикчирикале две птици исплакнувајќи си ги грлата со сончева гаргара; потоа попукале сите возможни пупки на дрвјата и на грмушките, бело, жолто и румено, и го поплавиле светот со сладок мирис од кој и лицата на старците се измазнувале; и потоа од проѕирните далечини како да надошле златни потоци.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И да господари во срцата ваши мир божји за кој сте повикани со благодарност да се покорите.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Онисифор Проказник од своето засолниште веќе можел да им ги види лицата: најстариот, мажиште со виснати жолти мустаќи и со тешки веѓи на арамиски или кираџиски чауш можел да му биде татко на најмладиот сѐ уште не во годините на Перуника, на другите, испиени и брадосани од планински живот, тешко можело да им се определат годините.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Не беше ли така кажано во Библијата што мајчето Минадора ни ја читаше еднаш во годината?

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Што било потаму? Ништо... Кога до жолчка понижениот Адам Лесновец (самиот тој од гордост си го измислил славољубиво второто име) се вратил во пештерите и кога раскажал, издувувајќи ја со зборовите и маката од себе, дека се повлекол пред жените зашто не сакал да ги тимари (кобилите, рекол) со ластегарка од жал кон животворното млеко што можело да им секне а кое утре требало да ги израснува идните каменоделци, луѓето се насмеале.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Јас ќе и најдам на Антица маж богат и, онака, зрел човек во години, а не што лапа муви како оној копук.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Еден ден во годината улогите се менуваа. Заради забава, но и заради поука. За да се види како изгледа светот во очите на другиот.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Разликата во години на Славица воопшто не ѝ пречеше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Само неколку во годината и тоа обично од тетка ѝ Јана од Србија. Но, ова не беше од Бечеј.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Па добро бре, сестро, треба ли во годината да се слушнеме само за Божиќ и Велигден?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Светлана не прозборе ниту збор, само ја погледна, од лицето на Рада прочита сѐ и тивко прошепоте: - Господе! Дај ѝ памет во годиниве на немир. ***

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Бабата ја подава својата карта, наводно не стигнала да ја поништи, „разбијачот” го поткинува, полн со разбирање за тешко подвижноста и габаритот на госпоѓата во години... а таа под рака му ја подава на дедото.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И не ти треба диплома за бизнис менаџер за да си направиш план за инвестицијата, плус-минус бројот на свадби во годината, еднакво на профит.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

„Више секса него кекса“ беше неговата препорака, кога помислив дека и во таа област се влегува со рестрикција по климаксот, па се уплашив за себе и за сите други како мене... во години средни.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Срамота! Жена во години, па се успала.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Уште во осмолетка се вљуби во првиот комшија. Во истата зграда, на истиот кат, во различни влезови, ама балконите им беа еден покрај друг и ги делеа само два реда саксии со сардели... и голема разлика во години.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

А, бидејќи се во години, строги се ’ко професорки пред пензија, и со висок критериум.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Руса стана да живее кај своите, но еднаш, во време барање дрва за огрев (еднаш во годината, во октомври, жителите на Потковицата ја кастрат гората и берат дрва за огрев) дали некој ѝ рекол или сама дошла на таква помисла, дека Јован Дамчески и таква, огрубена, ја чека дома за да ја земе за невеста и отиде кај Дамческите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Тргнувајќи од споменативе филозофски основи еден месец во годината посветивме на културата на слободното време.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Кога ја виде оти со полни стомни ѝ дојде, тага је паднала оти беше се вратила жива; ја запрашала за нешто и колку пати што проговорила, толку алт'ни беше и паднале од уста на земјата и беше се наведила, та беше си 'и зела девојката пред маштеа је.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Оф, мори златна бабо - је рекла девојката, - ами сите месеци сет во годината од убаи поубаи, немат ни еден лош месец!

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Маката на овој човек беше во тоа што ќерка му, грдата Савка, влезе во години а на неговите порти не тропна ни стројник, ни сват.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Влага таа во години, се сети еден ден и полека, како да си го продолжува животот, појде кон куќата на Андона.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Во расказите на Пирандело се сретнуваат безброј описи на судбини и на душевности на обични луѓе.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Од двесте четириесет и шесте раскази што ги има објавено во повеќе збирки (инаку имал намера да напише 365 раскази, точно онолку колку што има денови во годината), ќе ги спомнеме само збирките: Љубови без љубов (1894), Здив, како и неговиот избор Новели за една година.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Акакиј Акакиевич, како човек во години, посака да го испроба сосе ракавите; Петрович му помогна да ги облече и ракавите,  излезе дека и со нив е убаво.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Терапевтот будно ги следи телесните реакции на Лена, координираат ритамот на нејзиниот говор и дишење, поставувајќи прашања кои отвараат простор за нови нарации: Ако таа го напушти бракот од љубов и страст за да биде верна како телесните добра сопруга и добра мајка во стабилен дом, кои настани ќе ја обликуваат нејзината иднина во годините што доаѓаат?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Маката на овој човек беше во тоа што ќерка му, грдата Савка, влезе во години а на неговите порти не тропна ни стројник, ни сват. Момата ноќе се мачеше, не спиеше.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Се сретнувавме само неколкупати во годината и навраќавме во кафеаната Меркез на левиот брег на Вардар, за мене од онаа страна на стариот камен мост, пушевме и пиевме според расположеноста, тој најмногу чај во проѕирна чаша со позлатен раб.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Влага таа во години, се сети еден ден и полека, како да си го продложува животот, тргна кон куќата на Андона.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Оние, што би сакале подолго да размислуваат за оваа паралела, ги упатуваме на делото на Hock посветено на маниризмот, Die Welt as Labyrinth, на француски преведено под малку воздржан наслов Лавиринтот на фантастичната уметност. (7) Ќе додадеме, за да му вметнеме одредена вредност на споредувањето кое овде ќе се обидеме да го спроведеме, дека откривањето на вистинскиот лик на Leonardo da Vinci не случајно се одвиваше кон крајот на минатиот век, токму во годините кога Marcel Duchamp го бараше својот личен пат, по кој наскоро и тргна.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Иако таа беше во години, изгледот нејзин ѝ беше младешки, очите полни со сјај и опчинувачки, лицето поднасмевнато и со дупчиња на образите; усните меки и сочни; само не му се допаѓаше што таа премногу го лепеше лицето со крем за да ги израмни неколкуте брчки на него, па некогаш му заличуваше на маска и ја тераше да го истрие со крпа или да го измие.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Јас, мој пријателе по судбина, во годините на бујната младост ги почувствував ударите на двете несреќи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но во 1948 година, СССР раскина со Југославија, остана само сликата на Тито.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На ова место во годините на сталинизмот, за секој случај, ја имаше закачено сликата на Сталин покрај Тито.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски беше човек на незапирливи емоции, дури и во годините на староста кога емоциите или пресушуваат или се преплавуваат, тој стана, го прегрна Паскали и му рече: Сине мој, никој вака не ме разбрал досега, кога се во прашање моите книги, преостанатиот дел од мојата судбина.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Беа во години кога се разбираа низ тишина и премолк, кога непотребните зборови остануваа длабоко закопани во тишината.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Знаеш ли во кое годишно време сме влегле, кутро момче, знаеш ли дека е вистинско лето, август, најубавиот месец во годината? - рече и уште повеќе тргна да се смее, како некоја планинска чешма силно, незапирливо.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Махмуд Дарвиш и натаму молчеше. Јас охрабрен продолжив: - Во годините минати во Тунис, особено во 1988 и 1989 година, во рамките на мојата функција како амбасадор на Југославија, но и како притаен автор, бев посебно импресиониран од личноста на Јасер Арафат...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во тие мигови, додека ја напуштав, салата- предавална на касарната на присет ми дојдоа, како утеха, стиховите на Вињи сал тишината е голема, сѐ друго е слабост!, додека во далечината се слушаше пукот на оружјето во функција на вообичените вежби Да бев вистински храбар, како што се истакнувавме сите војници на државата која се одржуваше врз разнишаните темели на лажната величина, ќе се спротивставев, како во годините на бујната младост, искажувајќи ја тезата што внатрешно ја дополнував, а немав храброст да ја изговорам дека, според сите можни хипотези секоја војна не може да биде ништо друга освен грешка.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Бев среќен што можев во еден убав повод, каков што ретко дарува судбината, да го сретнам повторно по многу години Махмуд Дарвиш на бреговите на Охридското Езеро, роден на другиот брег на ова езеро, кое го сметав како дефинитивна татковина.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Едгар Морен, оваа состојба на месијанска идентификација на вечниот суверен со правото на владеење над судбината на народот, овој вид на делириум во владеењето, го толкува како нарушена психолошка визија на суверенот, блиска до митската интерпретација на власта од страна на вечниот владетел, особено во годините на залезот на животот, кога конечно смета дека власта која ја има му иде од далеку и оти му е доверена од бога и дека само пред него треба да одговара!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Махмуд Дарвиш беше во средиштето на вниманието во Струга и Охрид, се сеќаваше на враќањето на Рафаел Алберти, во 1978 година во Струга, во годината во која како да славеа две враќања од егзил во поетската република во Македонија, со големиот шпански маг Рафаел Алберти.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

И врховниот водач на Тунис Хабиб Бургиба не беше исклучок во ова верување, кое што во годините на залезот на животот уште повеќе му го зајакнуваше неговата придружба, меѓу кои се криеше и преамбициозниот наследник.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Меѓу моите најдобри пријатели на животот се и многумина сефардски Евреи од Скопје, од Франција...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Од година во година и од минута во минута, сите и сѐ одеше брзо нагоре.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во годината 1984 сѐ уште никој не го употребуваше Новоговорот како единствен јазик за комуницирање, било при говор или при пишување.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Во годините по Револуцијата таа беше во ситуација да ја заземе оваа командна позиција речиси без отпор, затоа што целиот процес беше претставен како акт на колективизација.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Беше тоа јасно запишано во месец зилкаде, во годината 148- ма од пророковата Хиџра.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Во кое време? Дали во 15-от век, дали во следниот, шеснаесетти век, или во годините измеѓу, како што претпоставуваат некои?

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Чувството на излажаност, не само во Борко, на кого му се имав целосно оддадено сѐ до тие денови во Долнец, дури и кога беше мртов, туку и во себе, во својата неспособност во годините да се расонам и да ја сфатам мојата имобилност, ме притискаше и ми ја одземаше онаа сигурност што мислев дека ја поседувам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Втората категорија, пак, се жените кои во периодот 2000-2003 година ги имаа потребните години за одење во пензија, но го немаа потребниот стаж, бидејќи за тој период наместо 20 години пензиски стаж со промените од март 2000 година станаа доволни и 15 години стаж (чл. 5). во години Возраст Пензиски Година мажи жени стаж 1994 60,5 55,5 1995 61,0 56,0 1996 61,5 56,5 20 1997 62,0 57,0 1998 62,5 57,5 1999 63,0 58,0 2000 63,5 58,5 2001 59,0 2002 59,5 2003 60,0 15 2004 64,0 60,5 2005 61,0 2006 61,5 2007 62,0 Табела 1: Возраст и пензиски стаж со кои се стекнува право на старосна пензија 92 Треба да се спомне и дека со одредбите од измената и дополнување- то од март 2000 година се предвидува изземање од промените што се однесуваат на стекнувањето право на старосна пензија на оние лица кои на денот на почетокот на примената на ова измена и дополнување (1 септември 2000 година) имале пензиски стаж од најмалку 35 години (мажи) и 30 години (жени) (чл. 30 и 35, ЗИДЗПИО/март.00).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

4. Заштита на работничките права Единствените глави на ЗРО (1993) кои не претрпеа промени за време на серијата измени и дополнувања во годините кои следеа беа оние посветени на заштитата на правата на работниците, како и оние кои се однесуваа на синдикатите и работодавците.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Имено, специјализираниот Британски суд за работни односи, во спорот R. vs. M.K., пресуди дека конкурсите за работно место во коишто е назначено дека се бара минимално работно искуство во години, можат да бидат индиректно дискриминирачки врз основа на возраста (т.н.„старосна дискриминација“) – па, кога приликите тоа го дозволуваат, треба да води сметка да се избегнува ваквото условување.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

И ако прашаш во кое време , знаат и во одговор ќе речат дека тоа станало во времето на грчкиот цар Михаил, бугарскиот кнез Борис моравскиот кнез Коцељ - во годината од создавањето на светот 6363*.

„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)

Не те оставаше да го поврзуваш со злото што го нанесле нацистите - на земјата, на народите, во годините на војната.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

- Во старо време во крајезерскиот град имало триста шеесет и пет цркви; да можат луѓето секој ден во годината во нова црква да се молат...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

За кусо време како да направи голем скок во годините: како одеднаш да премина од дете во возрасен: доби сериозен изглед и држење, гласот му се здебели, започна да се дотерува, да си ја пегла и уредува облеката, да стои почесто пред огледалото, да си ја чешла и дотерува косата, да ги посматра меките, нежни влакненца на мустаќите што започнуваа да му растат.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

И секогаш сум помислувал на брегот, секогаш сум помислувал и овде да има таква бања: и водата е лековита, а и местото е прекрасно: со шуми и чист воздух, со езеро во близината и со најмногу сончеви денови во годината...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Веќе денес, а не дури во годината 2010 или 1995, Jaron Lanier може да ве приклучи и ќе бидете во канцеларија што воопшто ја нема.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Вака, потсушено може да трае дури и за в година, ако не го „сомелат" пролетва.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А ако не излезе како шо требе, сака децата да ми гладуаат в година без работа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Разметуваше годинава една пуста куќа, в година друга и така го тутнеше векот на „вересија".

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Дните до четврток се направија цели месеци, а среда се продолжи во година.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ланските се повторија годинава, годинашниве ќе се повторат в година, на земјата ништо не се менуваше, освен старите што умираа, младите старееја, нови се раѓаа да поминат по истиот пат по којшто поминале нивните предци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тој и не јаде многупата во годината јајца, но дотол редот и јал, ама не се другите како велигденските.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Оваа пита Мајка ја подготвуваше само еднаш во годината, зашто таа си бараше повеќе дикат и материјал.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Овде Мајка среќаваше еден друг Татко, сиот во полет, во ведар оптимизам, во годините на сиромаштијата и на егзилот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во годините кога Татковата болест и немоќта поради староста го намалуваа маневарскиот простор за неговите големи балкански пориви да го води своето семејство, со кормилото на судбината, кон исток или кон запад, но и поради закоренувањето на постарите синови, со нивните семејства, во овдешниот живот, Мајка небаре се чувствуваше задолжена да ја преземе грижата не само за Татковото здравје, кој остануваше опкован со своите книги, туку и за стратегијата за натамошното спасување на семејството.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Од сите пити кои ги месеше Мајка, во годините на сиромаштијата, ние најмногу ја сакавме питата со пиле – тикуш.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Како да ѝ се враќаше стивнатата гордост во годините на егзилот.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сега беше најголемата грижа како да се нахранат, да се школуваат, да се изведат на пат петте деца, во годините на сиромаштија, далеку од блиските, со одземен имот и со загубена надеж за враќање.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Од неа мошне брзо ги научи турскиот јазик и тајните на градинарството кои, подоцна, во животот на семејството, ќе бидат од драгоцено значење за неговото опстојување во годините на големата немаштија во туѓина.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Во годините на сиромаштијата, Мајка некои од знамињата можеби и употреби во шиењето на нашите кошули и на друга облека.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Според вујна Клементина, малата Ервехе беше во години кога сè се лепи брзо за нејзината душа, кога се формира нејзиниот карактер.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

За спасувањето на колекцијата најголема заслуга имаше Цветан Горски, кој успеа во годините на фашизмот, со блиските на Игора Лозински, да ги спаси драгоцените експонати и по војната да ги оживее во единствен Музеј во светот и на Балканот. Но, тоа не би лесно.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во годината на најголемиот земјотрес на Балканот, во главниот град на Републиката, започна градбата на првата хидроцентрала близу истекот на реката од Езерото.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Врз основа на промените на небото во тие дванаесет летни дни посветени на браќата маченици Макавеи, се предвидуваше времето за сите дванаесет месеци во годините.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Времето врвело... Куќите една по друга се множеле, множеле и селцето од година во година и се ширело и растело...

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Овој настан ќе доживее таков успех што ќе треба да се продолжува од година во година, сѐ до 1893.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

А додај ги на овие вродени разлики уште и разликата во годините, воспитанието...(значи сѐ она што е во корист на нашите разлики) - и, се разбира, замолчувам.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Во годината четиристота царот Јуан го обиколи својот престол со Големиот Ѕид. Земјата беше зелена од дождовите, наближуваше жетвата, мир владееше.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Денес ни го убија Ставро. Човек во години.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Промарширавме.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Нумо и Пандо добро видоа како од џипот слезе оној со чистите чизми, ама не слушнаа ништо од онашто им зборуваше на собраните мажи во години.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Трчаат жени во црно, мажи во години, војниците на ДАГ поздравуваат...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Еднаш во годината доаѓа Новата година. Тоа го знаат сите деца, а тоа го знае веќе и Зоки Поки.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Некој ќе рече, животот не им е слуга на неверојатните случки.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

И најнесфатливите нешта, (да не речам постојано, но по некое правило што од година во година се повторува), произлегуваат од сосема обични ситуации.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Финиот господин со долг, бел шал и мазно лице заличува на клошар, жената во години, со плашлива насмевка, на заплашена студентка. Свечената литургија започнува.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Еден од големите Мајстори на Играта, во годината на својата смрт, рекол: „Обидот е сѐ!“ Како бил во право!

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Сепак, оваа нова институција е вистински предизвик.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Не постои музеј на Џорџа О’Киф, не постои музеј на Џексон Полок, не постои музеј на Џаспер Џонс. (...)Денес типичното мислење на уметничкиот свет за Ворхол е како за сликар со брилијантен почеток кој уметнички (креативно) умрел некаде во годината кога Валери Соланис се обиде да го убие 1968-та и кој заврши како високо комерцијален уметник, продуцирајќи било што за секој кој бил спремен да ја плати цената; а да, и како за некој кој направил неколку важни филма.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Ваквото неразбирање за последната етапа на Ворхоловата уметност беше уште еднаш подржана и со изложбата во МОМА каде на многу површен начин беа третирани и преставени неговите последни дела како примероци од разните “фази” на Ворхол: еден Roschach, еден Reversal, неколку од Oxidations, еден Self Portrait, една Last Supper итн.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Во дваесеттите години, војната на бандите беше профитабилна тема од година во година, но сетете се дека тогаш немаше телевизиски слики или војна на банди на екран.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Каде си, врати се, ќе плачеме заедно, ќе ја поделиме болката, тагата ни е блиска. –„Зар може чиста, искрена, длабока, божествена љубов да има крај?“

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Те барам во овој студен град, помина полноќ, најладната ноќ во годината, осаменоста ме убива, немирот во мене и копнежот по тебе не ми дава да заспијам, копнеам по твојот лик и твојата насмевка, го изговарам твоето име и викам за да ме чуеш.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Од трема, Ѓорѓија воопшто не забележа ни како беше облечена Французинката.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Бидејќи таа си беше во години, наутро се будеше во пет часот и претерано гласно слушаше временска прогноза.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Конечно Мони го набута лебот во уста, отиде до фрижидерот и се напи млеко право од устата на шишето.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Од година в година врз сладоледите имаше сè помалку чоколадо.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

На најсеверниот север, велат, пет или шестпати во годината, денот може да трае и цел месец.

„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)

„Ете, уште една желба и задача за во годината во која одвај зачекоривме“, рече тато Петре, кој оставаше дедото и внукот да си разговараат.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Но дали душите се селат или остануваат во пределите каде што некаде сме ги сретнале, најчесто во годините на детскиот рај.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Но еве, се случува јас да живеам, повеќе месеци во годината, во околината на Фрежис, на село, значи недалеку од Арл.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

Јас сум во години но меѓу мене и вас нема разлика. Вие тоа сега не можете да го разберете.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Американскиот сесловенски конгрес ја продолжил својата работа и во годините по војната.